Τα Μπλόκια κάθε Παρασκευή θα δημοσιεύουν ένα γράμμα από τον καταυλισμό της Μόριας.

Γράφει η Parwana

Στην Ευρώπη γινόμαστε μπάλες του πιγκ πόγκ. Οι αρχές μας πετούν από το ένα γραφείο στο άλλο, χωρίς τελειωμό, και χωρίς να κατανοούν τι, πού, γιατί- που κάνει την κατάσταση όλο και χειρότερη. Ακόμη και η “επιτυχία” της τελικής λήψης άδειας διαμονής, δεν μπορεί να σταματήσει τη διάκριση που ζούμε καθημερινά.

Δεν είμαστε άλλη ποιότητα ανθρώπων. ούτε άλλη τάξη ανθρώπων. Είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι με χιλιάδες διαφορετικές ιστορίες. Αυτό που μας ενώνει είναι ότι έπρεπε να εγκαταλείψουμε τα σπίτια μας.

Σταματήστε λοιπόν να μας μεταχειρίζεστε. Σταματήστε να λέτε ψέματα και να προσποιείστε ότι οι άνθρωποι είναι ασφαλείς εδώ. Σταματήστε να λέτε ότι η Ευρώπη είναι ένα καλύτερο μέρος, όταν είναι καλύτερο μόνο για μερικούς και δεν είναι καν προσβάσιμη για όλους.

Δεν μας αντιμετωπίζουν ως τμήμα του πληθυσμού της Λέσβου, όπως οι Έλληνες, οι Ευρωπαίοι. Το πεπρωμένο μας εξαρτάται από την απόφαση των γραφειοκρατών, από την οικονομική αξία μιά πολιτικής απόφασης υπέρ ή κατά της μετανάστευσης, από την πολιτική διάθεση που κυριαρχεί στην ήπειρο, από τις ευρωπαϊκές στρατηγικές και σχέδια. Δεν βασίζεται στο ότι “εμείς” και “εσείς” είμαστε ένα είδος.

Είμαι κορίτσι σε μιά σκηνή και σκέφτομαι αυτόν τον κόσμο, καθώς οι μέρες δεν περνούν και περιμένω την άδεια να εγκαταλείψω τούτον τον τόπο.

Το στυλό μου δεν θα σπάσει αν δεν τελειώσουμε αυτή την ιστορία της ανισότητας και των διακρίσεων μεταξύ των ανθρώπων. Τα λόγια μου θα σπάνε πάντα τα σύνορα που χτίσατε.

Parwana