Η κοινωνία είναι βαθιά προβληματισμένη από τη διαρροή ότι η κυβέρνηση ετοιμάζει το άνοιγμα των σχολείων. Πριν αρχίσει η καραντίνα, το κλείσιμο των σχολείων είχε χαρακτηριστεί ως κρίσιμης σημασίας ενέργεια για να περιοριστεί η διασπορά της πανδημίας.
Τώρα, είκοσι μέρες πριν από το τέλος της εκπαιδευτικής περιόδου, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ποιο είναι το νόημα του να ξανανοίξουν.
Είναι βεβαίως διαφορετικό πράγμα η Γ’ Λυκείου. Θα μπορούσε, λοιπόν, αν χρειάζεται, να επιστρέψει αυτή η τάξη μόνο, με τα απαιτούμενα μέτρα ασφαλείας, αφού στα σχολεία θα υπήρχαν κενές αίθουσες και η δυνατότητα να χωριστούν οι μαθητές σε ολιγομελή τμήματα. Αν όμως ανοίξουν τα σχολεία στο σύνολό τους, αυτό δεν είναι εφικτό.
Ούτε βεβαίως η τήρηση αυστηρών κανόνων στις σχολικές αυλές είναι εφικτή. Και αν τα παιδιά είναι σχετικά ασφαλή απέναντι στον ιό, αυτό δεν ισχύει ούτε για τους καθηγητές ούτε για τους ευπαθείς ανθρώπους με τους οποίους συγκατοικούν.
Σε άλλες χώρες που βγαίνουν από την καραντίνα τα σχολεία θα ανοίξουν από τον Σεπτέμβριο. Όπου τα σχολεία θα ανοίξουν τώρα η εξάπλωση του ιού θα παρακολουθείται με δεκάδες χιλιάδες καθημερινά τεστ.
Η Ελλάδα, όμως, δεν έχει αποκτήσει μαζικά τεστ ούτε έχει κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση, πράγμα για το οποίο η κυβέρνηση και το υπουργείο Υγείας θα πρέπει να επερωτηθούν.
Το μόνο επιχείρημα υπέρ του ανοίγματος των σχολείων είναι ότι θα μειωθούν οι γονεϊκές άδειες ειδικού σκοπού. Αξίζει αυτό το ρίσκο;
Ελάχιστα κρούσματα αρκούν για να οξυνθεί πάλι το πρόβλημα αν δεν είμαστε προσεκτικοί. Ας ελπίσουμε ότι το ξέρουν αυτό στην κυβέρνηση.