Οι αυτοδιοικητικές εκλογές του ερχόμενοι Μαΐου, θα γίνουν μέσα σε ένα πλαίσιο και με συγκεκριμένα δεδομένα που φέρνουν την σφραγίδα της ύπαρξης της κυβέρνησης της Αριστεράς. Ειδικά μάλιστα στο νησί μας και στα άλλα νησιά του Β. Αιγαίου.
Το πρώτο δεδομένο, που αφορά τη Λέσβο, είναι η διαίρεση του δήμου Λέσβου. Οι επόμενες εκλογές θα βρουν το νησί μας με δύο δήμους, όποτε, σαφώς το ζητούμενο θα είναι με ποιο τρόπο αυτοί (και κυρίως ο νέος δήμος που θα προκύψει στο δυτικό νησί) θα μπορέσουν να λειτουργήσουν, άμεσα και αποτελεσματικά προς όφελος των πολιτών.
Το δεύτερο δεδομένο, που έχει μεγάλη σημασία για τη Λέσβο, είναι η ενίσχυση των, παλιών κοινοτήτων, με πόρους αρμοδιότητες, αλλά και αυτονομία. Με αρκετές δεκάδες κοινότητες, που ουσιαστικά για τα μέτρα της υπόλοιπης Ελλάδας, χαρακτηριζονται ως κωμοπόλεις, το ζητούμενο είναι με ποιο τρόπο και ποιοι θα είναι οι πολίτες που θα αναλάβουν να τις ξαναζωντανέψουν.
Το τρίτο δεδομένο, είναι η απλή αναλογική, σε όλα τα επίπεδα της αυτοδιοίκησης. Με την διαμόρφωση των πλειοψηφιών εντός των συμβουλίων, σε όλα τα επίπεδα, στη βάση προγραμματικών συμφωνιών, το ζητούμενο είναι, τόσο προεκλογικά, όσο και στις συνεργασίες που θα προκύψουν, να διαμορφωθούν “λειτουργικές πλειοψηφίες” που θα μπορούν να παράγουν έργο, προς όφελος της πλειοψηφίας των πολιτών του νησιού.
Το τέταρτο δεδομένο είναι ο διπλασιασμός των πόρων που διατίθενται για τα νησιά μας, καθώς επίσης και το σύνολο των νέων δυνατοτήτων που ήδη έχουν διαμορφωθεί. Με τις καινούριες αυτοδιοικητικές αρχές να είναι αυτές που καλούνται να σχεδιάσουν την επόμενη προγραμματική περίοδο, το ζητούμενο είναι, πως αυτός ο σχεδιασμός, αλλά και στη συνέχεια η υλοποίηση του, θα γίνει με τέτοιο τρόπο, έτσι ώστε οι έννοιες “παραγωγική ανασυγκρότηση” και “δίκαια ανάπτυξη”, πραγματικά να αποκτήσουν συγκεκριμένο νόημα για το νησί μας.
Το πέμπτο δεδομένο, είναι ότι και την επόμενη περίοδο η εξελισσόμενη προσφυγική κρίση θα πιέζει, αντικειμενικά την τοπική μας κοινωνία. Το ζητούμενο είναι με ποιόν τρόπο θα την αντιμετωπίσουμε, έτσι ώστε να διατηρήσουμε την ανθρωπιά μας και την υπερηφάνεια της αλληλεγγύης.
Οπως έχουμε ξαναγράψει, αυτά τα δεδομένα, αποτελούν ταυτόχρονα και τα σημεία που τέμνονται τα δύο “μπλοκ” που είναι υπαρκτά στην τοπική μας κοινωνία.
Από τη μια είναι εκείνες οι δυνάμεις που τα μόνα σημείο που έχουν κάνει καθαρά είναι η άρνησή τους να αξιοποιήσουν τις νέες δυνατότητες, αλλά και η αντίθεσή τους σε κάθε μεταρρύθμιση, με ποιο χαρακτηριστική αυτή του Κλεισθένη.
Το «συνθετικό υλικό» που τους ενώνει και που είναι ταυτόχρονα παράγοντας ανταγωνισμών μεταξύ τους, είναι το «προσφυγικό». Το έχουν ανάγει στο μόνο και μοναδικό θέμα στην ατζέντα τους, με μεγάλα λόγια, δήθεν «πατριωτικά», προσπαθώντας έτσι να κερδίσουν από τους φόβους, τις αγωνίες, τις ανησυχίες και τις πιέσεις που δέχεται ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού από τις ροές.
Απο την άλλη, είμαστε όλοι και όλες εμείς. Η πλειοψηφία των κατοίκων του νησιού. Που θέλουμε την πρόοδο και την ανθρωπιά!
Που γνωρίζουμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει πρόοδος και ανάπτυξη, όσο μέσα στην τοπική μας κοινωνία κάποιοι επιχειρούν να διασπείρουν το μίσος και τον διχασμό. Που γνωρίζουμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική συνοχή, όσο κάποιοι προσπαθούν να διαχωρίσουν τους ανθρώπους. Που γνωρίζουμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει, σε τελική ανάλυση, δημοκρατία, όσο κάποιοι ονειρεύονται νέους “φυρερίσκους”.