Για μία φορά ακόμη το κομβόι της αλληλεγγύης από απλούς πολίτες του νησιού, επισκέφτηκε τη Μόρια, κατέγραψε τις ανάγκες των σκηνών και προμήθευσε τους πρόσφυγες με εκείνα που πραγματικά είχαν ανάγκη.
Ο Ομάρ και ο Σετζάτ, που συναντήσαμε την προηγούμενη φορά, ήρθαν μαζί μας να βοηθήσουν ως μεταφραστές, βοηθώντας συγχρόνως τους συμπατριώτες τους. Τα ανήλικα ασυνόδευτα γνωστής δομής της πόλης, έδωσαν και πάλι το παρόν μοιράζοντας φακελάκια, με σούπες και μεταφράζοντας.
Εκεί στη Μόρια δεν υπάρχουν παιδιά κολλημένα στα τάμπλετ να παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια. Εκεί τα παιδιά παίζουν βόλους, όπως παίζαμε κι εμείς κάποτε.
Το τοπίο κάθε φορά αλλάζει. Εκεί που υπήρχε μια απόκρημνη κατηφόρα, έχουν λαξευτεί σκαλάκια. Αυτοσχέδια καρεκλάκια εμφανίστηκαν στις αυτοσχέδιες αυλές των αυτοσχέδιων σπιτιών.
Το προσφυγικό σπίτι του 21ου αιώνα είναι γεγονός. Είναι κατασκευασμένο από παλέτες και μουσαμά καρφωμένο με καπάκια νερού, έχει εσωτερική μόνωση από χαρτόκουτες και αξίζει να καταγραφεί.
Για μια φορά ακόμη οι πολίτες της Λέσβου στάθηκαν δίπλα στους εγκλωβισμένους συνανθρώπους τους, με πείσμα ενάντια στη ξενοφοβία και τον ρατσισμό, υπηρετώντας τις αξίες της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης. Δεν το βάζουν κάτω. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που κάνουν αυτό που πιστεύουν σωστό και δίκαιο. Στη Μόρια βλέπουν μόνο ανθρώπους.
(Περιμένουμε προτάσεις από άλλες συλλογικότητες και φορείς όπως το Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου για δράσεις που θα περιλαμβάνουν τη διαχείριση των σκουπιδιών της κάθε σκηνής.)
Η επόμενη συνάντηση θα κοινοποιηθεί από τα μέσα μαζικής δικτύωσης.
