Από την Λέσβο δεν λείπουν οι φυσικοί πόροι, άλλα ούτε και το ανθρώπινο δυναμό που θα φέρει τη “νέα ανάπτυξη”. Όπως άλλωστε έχουμε  γράψει αρκετές φορές στα ΜΠΛΟΚΙΑ, το βασικό μας αναπτυξιακό πρόβλημα δεν έχει να κάνει με το ότι οι άνθρωποι της “δεν ξέρουν” να δίνουν προστιθέμενη αξία “στα πράγματα”.

Το βασικό μας πρόβλημα είναι ότι χιλιάδες άνθρωποι παραμένουν  ανενεργοί, ο τόπος, ο πόροι δηλαδή που διαθέτει, παραμένουν ανεκμετάλλευτοι και αυτά τα δυο δεν έχουν βρει το δρόμο τους “για να συναντηθούν”. Το πρόβλημμα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο, από το γεγονός ότι η οικονομική κρίση και οι μνημονιακή διαχείριση της, έχει ουσιαστικά αποσαθρωθεί και τον επιχειρηματικό κόσμο του νησιού.

Μοναδική διέξοδος φαίνεται να είναι η δυναμική είσοδος στο προσκήνιο του συνόλου του ανθρώπινου δυναμικού του τόπου μας.

Τα δύο προηγούμενα δύο χρόνια έχει διαμορφωθεί ένα ευνοϊκό θεσμικό περιβάλλον που επιτρέπει ακριβώς  την οργάνωση στην παραγωγή του δυναμικού που μέχρι τώρα “δεν μπορούσε, γιατί δεν είχε”: “Ομάδες παραγωγών”, “συνεταιρισμοί εργαζομένων”, “φορείς κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας” και τώρα “ενεργειακοί συνεταιρισμοί” συνθέτουν ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο πάνω στο οποίο μπορούν οι κάτοικοι του νήσου να επενδύσουν “δια της εργασίας τους” και να αξιοποιήσουν τόσο τους πόρους που σήμερα μείνουν ανεκμετάλλευτοι ή να δώσουν μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία σε άλλους που “υποαπασχολούνται”.

Δίπλα σε αυτά, ένα ολοκληρωμένο χρηματοδοτικό πλαίσιο που ξεκινάει από τα προγράμματα του ΕΣΠΑ και φτάνει μέχρι το ειδικό αναπτυξιακό. Μαζί και μια ισχυρή πολιτική βούληση να στηριχθεί το νησί, να στηριχτούν οι άνθρωποι  του!

Θα τα καταφέρουμε;

Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά, αλλά σε τελική ανάλυση, μήπως έχουμε να πάμε κάπου άλλου; Αυτό δεν αποτελεί επιλογή μας, η φυγή μπροστά είναι ο μονόδρομος όλων μας!