Της Έφης Δημητράκα

Ήταν η βραδιά?  Ήταν το περιβάλλον? Ήταν το έργο? Ήταν η ηθοποιία? Ήταν η σκηνοθεσία?

Ήταν η μουσική? Ήταν ο φωτισμός?  Ήταν η έκφραση? Ήταν ο λόγος?

Δεν ξέρω ποιό απ όλα ήταν πάντως ένα είναι το σίγουρο: Γίνανε όλοι τους παιδιά μας!  Και το χαρήκαμε για άλλη μια φορά από τους “Άστεγους” να μεγαλουργούν.

Ο Βαγγέλης, η Αναστασία, ο Σταμάτης, ο Χρυσόστομος… Θεέ μου τι εκφράσεις ήταν αυτές; Τι δύναμη ψυχής και λόγου!

Και οι δεύτεροι ρόλοι? Μα δεν υπήρχαν δεύτεροι ρόλοι. Ήταν η Αλέκα και ο Στράτος! Ήταν η Μαρία και ο Αργύρης! Ήταν η Μυρτώ! Ήταν ο μικρός Παντελής!

Ήταν εκεί και στήριξαν την παράσταση.
Ένα δύσκολο κλασικό έργο που δεν φοβήθηκαν οι “Άστεγοι”να το ανεβάσουν. Και αυτό ήταν καλό για μας.

Πάλι τους ευχαριστούμε και λέμε ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ. Και οι συνθήκες δεν σας πτοούν!