Γράφαμε τις προάλλες για την αδιάφορη “πατρότητα” των έργων αλλά και την προσπάθεια διεκδίκησης της όταν αυτά μπαίνουν σε τροχιά υλοποίσης.

Να για παράδειγμα:  Ο “αντιπεριφερειάρχης έργων” …”αισθάνεται δικαιωμένος” γιατί “οι προσπάθειες δικαιώθηκαν”.

Αν τον ρωτήσει κάποιος, “ποιες είναι οι συγκεκριμένες δικές σας προσπάθειες, από την στιγμή που επί αντιπεριφερειάρχιας σας, απένταχθηκε το έργο από το ΕΣΠΑ και μέχρι την στιγμή που εντάχθηκε στο ΠΔΕ;”, λίγα (έως και τίποτα) πράγματα έχει να μας πει.

Αυτό βεβαίως δεν τον εμποδίζει να πανηγυρίζει (που είναι δικαίωμά του) να εμφανίζει το έργο ως δική του επιτυχία (που είναι δικαίωμά του) να μην αναφέρει ότι το έργο θα χρηματοδοτηθεί από την κεντρική κυβέρνηση (αλλά γενικά “από το ΠΔΕ”) και θα υλοποιηθεί από το Υπουργείο Υποδομών και όχι από την Περιφέρεια όπως αφήνει να εννοηθεί…

Άλλωστε  για τον πολύ κόσμο αυτά είναι ψιλά γράμματα και ο κ. (επί των έργων) αντιπεριφερειάρχης, αυτό το ξέρει καλά.