Το να προετοιμάζεις και τελικά- σώνει και καλά – να κάνεις “σύσκεψη” με την συμμετοχή του επισκέπτη σου, χωρίς να τον ενημερώσεις.
Σε αυτή να έχεις καλέσει όλους “τους υπηρεσιακούς σου παράγοντες” και να θέλεις, με αυτούς τους παράγοντες – σώνει και καλά – εσύ να συζητήσεις, “διεξοδικά δράσεις και έργα που μπορούν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη των νησιών της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου, αξιοποιώντας τόσο τους Ευρωπαϊκούς πόρους, όσο και τους Εθνικούς πόρους“, όταν μάλιστα, ο επισκέπτης έχει έλθει και έχει προγραμματίσει να συζητήσει ακριβώς αυτό το θέμα σε μια ευρεία συνάντηση, στην οποία και εσύ έχει καλεστεί.
Να βάζεις τους “υπηρεσιακούς παράγοντες” να μιλάνε, ένας – ένας με την σειρά του, όταν ξέρεις ότι εκείνη ακριβώς την ώρα ο επισκέπτη σου πρέπει να βρίσκεται αλλού, όπου τον περιμένουν προκειμένου να ξεκινήσει η πραγματική συνάντηση του.
Και όλα αυτά να τα κάνεις, βασιζόμενος/η στην ευγένειά και την ανοχή του, χωρίς να υπολογίζεις την δύσκολη θέση που προφανώς τον φέρνεις…
Ε… όλα αυτά μόνο αν το έχεις… σπουδάσει, μπορείς να το κάνεις!
