Γράφει ο Δημήτρης Λεοντής

Λέγοντας  ‘‘παιδικό τραύμα’’ εννοούμε ένα βίαιο, επικίνδυνο ή τρομακτικό γεγονός της παιδικής ηλικίας, το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει διάφορες καταστάσεις όπως: σωματική, σεξουαλική, ψυχολογική ή λεκτική κακοποίηση. Επίσης, συμβάντα ή πράξεις που κάνουν το παιδί να νιώθει ασήμαντο, παραμέληση, χλευασμοί μπροστά σε τρίτους, συναισθηματικά τραύματα από διαζύγιο, βαριά ασθένεια ή θάνατο προσφιλούς προσώπου, τροχαίο ατύχημα, έκθεση στη βία,  πολεμικές συρράξεις, προσφυγιά, φυσικές καταστροφές (σεισμός, φωτιά) κ.λπ..

Τα παιδικά τραύματα έχουν αρνητική μακροχρόνια επίδραση στην συναισθηματική, την ψυχολογική και την σωματική ευημερία. Συνδέονται με διαταραχές των συναισθημάτων, κατάθλιψη και υπερβολικό άγχος. Τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει σε ένα συναισθηματικά κακοποιητικό περιβάλλον είναι πολύ πιθανό να αντιδρούν έντονα στο στρες και να έχουν διαπροσωπικά προβλήματα ως ενήλικες.

Οι εκδηλώσεις των παιδικών τραυμάτων στην ενήλικη ζωή ενδέχεται να περιλαμβάνουν:

–  Χαμηλή αυτοεκτίμηση και φτωχή εικόνα του εαυτού.

– Έλλειψη ελέγχου των συμπεριφορών (παρορμητικότητα).

– Διαρκή θυματοποίηση, διότι η κακοποίηση ή η παραμέληση ωθούν στη δημιουργία μιας ταυτότητας θύματος και όταν αυτό συμβαίνει είναι δύσκολο να δουν τον εαυτό τους σαν κάποιον που έχει τη δύναμη και το έλεγχο στη ζωή του.

– Παθητικά επιθετική συμπεριφορά, όπως για παράδειγμα χρησιμοποιούν τον σαρκασμό ως άμυνα ή δεν νιώθουν άνετα όταν δείχνουν το θυμό τους επειδή δεν ξέρουν τι θα γίνει αν το κάνουν.

– Δεν μπορούν να εμπιστευτούν εύκολα τους ανθρώπους και έτσι δεν μπορούν να δημιουργήσουν ικανοποιητικές κοινωνικές σχέσεις.

– Μειωμένη γνωστική ικανότητα, διότι όταν ως παιδιά κακοποιούνται ή παραμελούνται συχνά εμφανίζουν κάποια γνωστικά προβλήματα (φτωχές λεκτικές ικανότητες, προβλήματα στη συγκέντρωση κ.ά.), τα οποία τους ακολουθούν και στην ενήλικη ζωή.

Τα τραύματα της παιδικής ηλικίας είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα που καλείται κάποιος να αντιμετωπίσει για να μπορέσει επουλώσει τις βαθιές πληγές που αφήνουν… Το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να ζητήσει τη βοήθεια και την υποστήριξη ενός ειδικού (ψυχολόγου/ψυχιάτρου).