Ζητώ συγγνώμη από τους αναγνώστες που είναι ασυνήθιστοι να βλέπουν δυο αράδες στους τίτλους των σημειωμάτων· ήσαν τόσο απαράδεκτοι και οι δυο τους όμως στις τηλεοπτικές εμφανίσεις τους, τόσο ο περιφερειάρχης όσο και ο «αμόλυντος» πρωθυπουργός, ώστε έπρεπε να τονιστεί η ολιγότητά τους ως θεσμικών φορέων αλλά και η σχεδόν ανήθικη προσπάθειά τους να αποποιηθούν κάθε ευθύνη και να τη μεταφέρουν σε άλλους -γενικά σε άλλους.

Είναι μια θαυμάσια ευκαιρία να «απολαύσουμε» τις «αξίες» του φιλελευθερισμού και το βαρύ πυροβολικό του, την περιβόητη ιδιωτική πρωτοβουλία -προκειμένου να κρατήσουν τις θεσούλες τους δεν διστάζουν να αποπέμψουν στο πυρ το εξώτερον και τη «φιλοσοφία» τους και τους ιδιώτες φίλους και συνεργούς τους στην παγίωση της φαιδρότητας και της ταπείνωσης του κράτους [το τελευταίο δεν είναι και τόσο μεμπτό βεβαίως].

Ο μικρούλης Πατούλης: «Εγώ δεν είμαι παρά ένας μικρός κρίκος στην αλυσίδα του κρατικού μηχανισμού». Τον φτωχούλη [πολιτικό]! Τι δειλία και τι κακομοιριά, από έναν κατά τα άλλα οιηματία και ποζάτο πολιτικό της ιδεολογίας της Δεξιάς [παλαιάς ή νέας, ένα και το αυτό].

Ο μικρούλης πρωθυπουργός: «Διδασκόμαστε και προχωράμε. Εχουμε το θάρρος να ζητάμε συγγνώμη». Τον καημενούλη [πολιτικό]!

Μην το υποτιμάμε αυτό, δεν είναι και λίγο να βρεις το θάρρος να αναγγείλεις την ανεπάρκειά σου και την ολιγότητά σου να «διευθύνεις» ένα κράτος, προσφέροντας έστω την ψευδαίσθηση στους πολίτες του ότι είναι ασφαλείς σε ό,τι αφορά τουλάχιστον την ακεραιότητα της ζωής τους. Θέλει οπωσδήποτε θάρρος και αναισθησία να διακηρύσσεις ότι δεν κάνεις για αυτή τη «δουλειά». Τέλος πάντων, ποιος διδάσκει ποιον σε αυτή την Πολιτεία; Και πόσο διαρκεί αυτή η διδασκαλία; Πότε παίρνει κανείς πιστοποιητικό παρακολούθησης των κρίσιμων μαθημάτων; Πότε παίρνει το πτυχίο του; Και τι το κάνει μετέπειτα αυτό το πτυχίο; Τι διδάχτηκαν π.χ. από την περυσινή «Μήδεια»; Προφανώς είναι ανεπίδεκτοι πάσης μαθήσεως ή, απλώς, είναι αδιάφοροι για τις τύχες της ελληνικής κοινωνίας -νομίζω είναι και τα δύο ισοδύναμα. Τέτοιοι είναι, δυστυχώς για το πόπολο. Η ιστορία διδάσκει τους εχέφρονες και όσους έχουν βούληση να καταρτιστούν, να μάθουν ώστε να βελτιώσουν την προσωπικότητά τους και, μέσω αυτής, τον θεσμικό ρόλο που αναλαμβάνουν.

Για τον πρωθυπουργό δεν συντρέχει λόγος να προβεί σε αναδιάταξη του δυναμικού του και ας αποδείχτηκε -δυναμικά!- ότι αυτοί είναι για τα πανηγύρια [για πόζες, λόγια και επικοινωνιακά τρικ μόνο]. Προχωρεί ακάθεκτος διδασκόμενος (;), λέει. Πού πάει όμως δεν μας το διευκρινίζει -και ούτε είναι σε θέση προφανώς να μας διαφωτίσει, να μας δώσει μια ελπίδα τάχα. -Η Μήδεια δεν είχε καμία Ελπίδα.

Τι άλλο μας είπε ο πρωθυπουργός; Οτι ο κρατικός μηχανισμός, υπαγόμενος στις δυνατότητες των μεσογειακών κρατών, δεν είναι σε σημείο ετοιμότητας τέτοιο ώστε να αντιμετωπίσει ακραία καιρικά φαινόμενα [μια συνηθισμένη έντονη χιονόπτωση, εννοείται]. Μάλιστα. Πάντα φταίει κάτι άλλο, ποτέ αυτός ο αλάνθαστος. Τα ψέματα όμως έχουν κοντά ποδάρια, ό,τι και να εφεύρει για τη «δικαίωσή» του.