Απλώς ο Ελληνας πρωθυπουργός είναι ολίγος – τίποτα καλύτερο, τίποτα χειρότερο. Το αυτό ισχύει και για τους συνεργάτες του. Είναι πασιφανές πλέον ότι αυτοί οι κυβερνώντες δεν ενδιαφέρονται για την τύχη του ελληνικού λαού, για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής του. Είναι λυπηρό να περιγράφει κανείς την «εικόνα» των λόγων που εκστομίζονται από τα πρωθυπουργικά χείλη, από την υπεροψία της εξουσίας. Ο άνθρωπος αυτός ψεύδεται ασύστολα στα μούτρα μας και οι βουλευτές του τον χειροκροτούν. Δεν ξέρω πότε κάτι τέτοιο έχει ξανασυμβεί, στον πολιτικό βίο μας [αστείο είναι].
Ενας πρωθυπουργός που έχει μαζί του την Ακροδεξιά, έχει το θράσος να ομιλεί για ανθρώπους της Αριστεράς, που ναι μεν έχουν «προβεί» σε ολισθήματα, δεν είναι δα και απάνθρωποι, όπως ελόγου του και των συνεργατών του. Εχει δε το θράσος να συγκαταριθμεί στον κόσμο της Αριστεράς όλους εκείνους που, έξω από εξουσιαστικά πλέγματα, προσπαθούν να σταθούν όρθιοι, καταγγέλλοντας το περίπτυστον πολιτικό [και οικονομικό] σύστημα.
Πρόκειται ίσως για τον χειρότερο πρωθυπουργό σε ό,τι αφορά τουλάχιστον το ύφος του, το ήθος, την πολιτική οξύνοια, το κακοφρονείν προς την κοινωνία και τους ταλαίπωρους Ελληνες. Αυτός ο άνθρωπος ουδόλως ενδιαφέρεται για την πρωτογενή οικονομία˙ μόνο του μέλημα, οι περιβόητες επενδύσεις, λες και αυτές είναι πανάκεια. Ηθελα να ήξερα πού βλέπει την κοινωνική συνοχή, απαραίτητη για τη βιώσιμη ανάπτυξη. Τι σημαίνει βιώσιμη ανάπτυξη είναι ένα άλλο θέμα, για το οποίο πρέπει να μας διαφωτίσει και η αριστερή αντιπολίτευση.
Το χειρότερο απ’ όλα είναι το χειροκρότημα των βουλευτών της κυβέρνησης. Αρκετοί από αυτούς αναγνωρίζουν το μέγεθος των ανοησιών και των ψεμάτων που εκστομίζει το αφεντικό τους, παρ’ όλα αυτά συναινούν – ουρλιάζουν κιόλας˙ τέτοια κατάντια. Περίμενα ότι υπάρχουν και σοβαροί άνθρωποι σε αυτή τη Δεξιά – δυστυχώς αυτό ήταν μία ευχή. Δεν ντρέπεται κανείς πια. Οι διώξεις κατά των δημοσιογράφων είναι επιτρεπτές. Γιατί; Γιατί έχουν γνώμη, γιατί υπηρετούν την ανεξάρτητη και ερευνητική δημοσιογραφία.
Συμφωνώ με την πρόταση δυσπιστίας όχι για κανένα σοβαρό πολιτικό λόγο, αλλά για το γεγονός και μόνο ότι ανάγκασε τον Ελληνα πρωθυπουργό να αποδείξει στην ελληνική επικράτεια πόσο παλαιοδεξιός και πόσο ανεπαρκής ως [πολιτική] προσωπικότητα είναι. Απομένει στον Ελληνα ψηφοφόρο να επανεκτιμήσει την κριτική (;) του ματιά και να φανεί κατά τι σοφότερος – δεν χρειάζεται δα και βαθυστόχαστη ανάλυση για το πού θα ρίξει την ψήφο του (παραμένει εντούτοις πολιτικό δίλημμα). Είναι αλήθεια ότι δεν περιμέναμε τίποτα σπουδαίο από την πρόταση δυσπιστίας σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τον «σκοπό» της. Ανέδειξε όμως αυτό που όλοι βλέπουμε: την ανεπάρκεια και επικινδυνότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Δεν γνωρίζω αν είναι πολιτικά ορθό, ίσως όμως έπρεπε τα κόμματα της αντιπολίτευσης να συσπειρωθούν ώστε να εκδιώξουν τούτους τους κυβερνώντες [κυβερνώντες!].
