Οι Ρονίν (γυρολόγοι ή περιπλανώμενοι) ήταν αδέσποτοι σαμουράι, χωρίς κύριο ή αφέντη κατά τη διάρκεια της φεουδαρχικής περιόδου της Ιαπωνίας (1185-1868). Ενας σαμουράι γινόταν Ρονίν μετά το θάνατο του κυρίου του ή μετά την απώλεια της εύνοιας ή των προνομίων του αφέντη. Ενας Ρονίν μοιάζει με «ακυβέρνητο καράβι στη θάλασσα»! (πηγή: Βικιπαίδεια). Με τον θάνατο του Ανδρέα και την αποχώρηση του Σημίτη, μετά την ουσιαστική κατάρρευση και διάλυση του μεγάλου πολιτικού σχηματισμού, εμφανίστηκε και στην Ελλάδα το φαινόμενο πολλών ανέστιων, περιπλανώμενων πολιτικών στελεχών (ικανών και με προσόντα…) που «ζητούν οι ταλαίπωροι να μπαλωθούν», κατά πώς λέει ο μέγιστος Κ. Καβάφης. Ξεχάστηκαν οι όρκοι και οι αγώνες για τα σοσιαλιστικά οράματα («για τον σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε όλοι, σύντροφοι», κραύγαζε ο Γιάννος…), ξεπουλήθηκαν οι παλαιές ιδέες και οι σύντροφοι. Τώρα ανταποκρίνονται ασμένως, όταν δεν εκλιπαρούν και στρατεύονται στο «Εθνικό προσκλητήριο» της Δεξιάς και του νεοφιλελευθερισμού, για να απαλλαγεί η πατρίδα οριστικά και αμετάκλητα από τον κίνδυνο να πέσει ξανά στα χέρια των Μαδουροσυριζαίων!

Ο Μιχάλης, ξεχασμένος από όλους, εύκολα μεταμορφώθηκε σε αρχηγό των πραιτοριανών, η Αννα θεώρησε μεγάλη τιμή και ταυτόχρονα μεγάλη ευθύνη την πρόταση του Κ. Μητσοτάκη για γ.γ. του ΟΟΣΑ, ο Σταύρος, «η πιο τιμητική και πιο πατριωτική πρόταση που μου έγινε στο διάστημα των 43 ετών που είμαι στη δημόσια ζωή». Τελευταίος (αλλά ασφαλώς όχι έσχατος…), ο Ευάγγελος. Χρόνια τώρα βολοδέρνει (φτιάχνει «Ελιές», «Κύκλους ιδεών», αρθρογραφεί, κάνει δηλώσεις), ώσπου να βρει τον αφέντη του! Υπηρέτησε τον Ανδρέα (κάθε ψήφος στο ΠΑΣΟΚ είναι μια σφαίρα στην καρδιά της δημοκρατίας, έλεγε…), τον Σημίτη, τον Γιώργο (που περιφρονούσε και υπονόμευε…), τον ακροδεξιό Σαμαρά. Τώρα, ο Κυριάκος τον αποστρατεύει και επίσημα, ορίζοντάς τον σε «ομάδα υψηλού επιπέδου» του Συμβουλίου της Ευρώπης! Θλιβερό τέλος ενός σύγχρονου Ρονίν, που πίστεψε ότι θα γινόταν βασιλιάς…