Μα θες να το πεις παράπονο, μα θες γκρίνια και κακομοιριά, που θα έλεγε και η γιαγιά μου, κάθε που κοιτάζω προς τα πίσω και αναπολώ τα προηγούμενα βλέπω τις διαφορές. Άλλοτε θλίβομαι, άλλοτε ανησυχώ και σπάνια αισιοδοξώ.

Θυμάμαι αυτές τις ημέρες, τις γιορτινές, να γεμίζουν μυρωδιές οι γειτονιές· τους φούρνους να αχνίζουν από τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες, τις δίπλες βουτηγμένες μες στο βρασμένο μέλι και στην κανέλα να μοσχοβολούν κάτω από τα παράθυρα, μαζί με τα άλλα γιορτινά καλούδια που έφτιαχναν οι νοικοκυρές στα σπίτια τους για τις χρονιάρες μέρες.

Θυμάμαι τις στρατιές των πιτσιρικιών που με τα τριγωνάκια μπλεγμένα στα δάχτυλά τους σήκωναν τις γειτονιές στο πόδι από νωρίς να ψάλλουν τα χαρμόσυνα νέα της επικείμενης άφιξης του Θεανθρώπου για εκείνους που πιστεύουν ή το αγγελτήριο χαράς για τη γιορτή της οικογένειας, της παρέας της γειτονιάς, των φίλων για όλους τους άλλους.

Θυμάμαι τα καταστήματα στις γειτονιές να σφύζουν από ζωή, τις κοπέλες πίσω από τους πάγκους να τυλίγουν τα δώρα στις χρωματιστές κόλλες και να τα δένουν με κόκκινες και πράσινες κορδέλες για να στολιστούν κάτω από τα φωτισμένα δέντρα ή δίπλα από τα ξύλινα καραβάκια των νησιωτών.

Θυμάμαι τον ταχυδρόμο, που όλοι γνωρίζαμε με το μικρό του όνομα, να χτυπά το κουδούνι για να ευχηθεί και να εισπράξει το ρεγάλο του, τον καθαριστή του δήμου και αργότερα τους πλανόδιους πωλητές με τις κρεμμύδες στο αλουμινόχαρτο για καλή τύχη στη χρονιά που θα έρθει.

Τούτη τη χρονιά οι κουζίνες των σπιτιών δεν αναβλύζουν τη μυρωδιά του φρέσκου βούτυρου, του ροδόνερου και της βανίλιας, τα παράθυρα δεν στάζουν υδρατμούς και οι ταχυδρόμοι είναι άγνωστοι από καιρό.

Τα φώτα στα δεντράκια σβήνουν από νωρίς και τα μπαλκόνια δεν είναι φωτισμένα όπως παλιά, το ίδιο και τα μαγαζιά· είναι αδειανά και από κόσμο και από εργαζόμενους.

Στα φετινά Χριστούγεννα τα παράθυρα είναι πιο κλειστά για να μην βγει η ζέστη, τα σπίτια σκοτεινότερα μην γράψει το ρολόι και τα καλούδια ετοιματζίδικα και σε καραντίνα σαν τα πασχαλινά αυγά, να μείνουν μέχρι το τέλος, να υπάρχουν για το καλό. Ποιανού το καλό άραγε;

Και τις γιορτές με τη μουσική τις αλλάξαμε με τηλεδιασκέδαση και έτοιμα προγράμματα από την TV, για να κλέψουν λίγο από τη λάμψη των πλούσιων οι φτωχοί σε ελπίδα για την αλλαγή.