Δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα οι παλιοί, Ευκλείδης Τσακαλώτος – Έφη Αχτσιόγλου, και οι νέοι, Αθηνά Λινού – Διονύσης Τεμπονέρας. Στην προεκλογική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει των εκλογών της 25ης Ιουνίου συμβαίνει αυτό που έπρεπε να έχει γίνει μετά τις εκλογές του 2019: Στελέχη που εντάχθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ πρόσφατα και έχουν αξία βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και προβάλλονται ως μέλη της επόμενης προοδευτικής διακυβέρνησης.

Δεν είναι ανταγωνιστική η σχέση τους με την παλιά φρουρά του κόμματος, δεν απειλούν με τον πρωταγωνιστικό ρόλο τους την επιρροή των βετεράνων και των μπαρουτοκαπνισμένων, δεν έχουν ανάγκη από “εκπαίδευση” για να εκπροσωπήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και να απευθυνθούν εκ μέρους του στην κοινωνία, δεν είναι υποχρεωμένοι να σεβαστούν οποιαδήποτε επετηρίδα.

Η ανανέωση στην πολιτική ζωή αποτελεί κοινωνικό αίτημα και δεν μπορεί να προκύψει αν δεν δοθούν ευκαιρίες και δυνατότητες σε πρόσωπα που δεν έχουν δοκιμαστεί ξανά και δεν έχουν στο βιογραφικό τους κομματική δραστηριότητα.

Δεν είναι ζήτημα ηλικίας αλλά ιδεών και ικανοτήτων. Η Λινού είναι πολύ μεγαλύτερη από την Αχτσιόγλου και έχει τη φρεσκάδα της καταξιωμένης γιατρού και πανεπιστημιακού που θέλει και μπορεί να προσφέρει. Ο Τεμπονέρας είναι πολύ νεότερος από τον Τσακαλώτο αλλά έχει την δυνατότητα να αντιμετωπίσει με επιτυχία την εχθρική στάση των φιλομητσοτακικών ΜΜΕ.

Και οι τέσσερις μαζί συνθέτουν το νέο πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ που είναι ελκυστικό και πειστικό. Υπάρχουν και άλλες τετράδες με ανάλογη δυναμική που πρέπει να βρουν χώρο και να δοκιμαστούν – ο χρόνος είναι λίγος αλλά η ανάγκη μεγάλη.