Κάνεις “κριτική από τα αριστερά” και σου βγαίνει …”ομάδα αλήθειας”
Η “ομάδα αλήθεια” που ή ύπαρξη της αποκαλύφθηκε πριν από μερικά χρόνια και έχει τη… γιάφκα της στα υπόγεια Συγγρού, έχει επιφορτιστεί την ακραία προπαγάνδα της ΝΔ, αλλά και συνολικά των ¨μένουμε Ευρώπη” στα Social Media. Η ομάδα αυτή ήταν επικοινωνιακό δημιούργημα…
“Ερχονται”… καταστροφές!!!!
Το γεγονός ότι για την συντριπτική πλειοψηφία από εμάς, τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει… προς το χειρότερο, αλλά έχουν παραμείνει στάσιμα ενώ για μερικούς – μερικές (ειδικά όσους και όσες βρίσκονταν στο έσχατο στάδιο της εξαθλίωσης) μπορεί και να έχουν βελτιωθεί έστω και κατά τι, δεν έχει σταθεί ικανό να ανατρέψει αυτή την αίσθηση.
Ανθρώπινα δικαιώματα για εξωγήινους
Η βιολογική και η κοινωνική φύση μοιράζουν εφόδια με άνισο τρόπο, αναπόφευκτο επακόλουθο των ατυχημάτων κατά τον τοκετό και της ιστορίας. Η κληρονομικότητα, η θέση και η οικονομική κατάσταση της οικογένειας και της κοινότητας καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τη ζωή μας. Η ισότητα, από την άλλη, είναι αντίθετη στη φύση και απαιτεί αγώνα για να κερδηθεί.
Καλά κάνουν ο ΙΣΑ, ο ΔΣΑ, το ΤΕΕ και κάθε άλλος…
Στους δύσκολους καιρούς ο καθείς παίρνει θέση, ειδικότερα τη θέση εκείνη με βάση την οποία μπορεί καλύτερα να προασπίσει τα συμφέροντά του, τα ταξικά του συμφέροντα. Τα δικά του, άλλα και όσων συναγελάζεται
Αυτό έκαναν τότε, αυτό κάνουν και σήμερα!
Για μια αριστερά που αποφάσισε να κυβερνήσει σε δύσκολες εποχές
Ακόμα κι αν πληρώνει το πολιτικό τίμημα των επιλογών της, ορθών ή λανθασμένων, ο λαός δεν την τιμωρεί (ή την επιβραβεύει) κυρίως για το παρελθόν, αλλά για το παρόν. Δηλαδή, με κριτήριο το αν στην παρούσα κάθε φορά κατάσταση, με βάση την ανάπτυξη των τρεχουσών αντιθέσεων στην κοινωνία, μπορεί να ανταποκριθεί στο ρόλο του υπερασπιστή των λαϊκών συμφερόντων και του εκφραστή των αναγκών και των προσδοκιών των λαϊκών τάξεων.
Εκ στόματος κόρακος «κρα»
«Ενώπιόν σας, παρακαλώ τον Εσταυρωμένο Χριστό να σαπίσει το χέρι του Φίλη αν υπογράψει τέτοια διατάγματα αθεΐας όπως η κατάργηση των θρησκευτικών. Όσον αφορά στο κρέας που θα φάνε απόψε οι άθεοι που θα κάνουν τραπέζι, να γίνει δηλητήριο και…
Τα νέα μέσα και η ουτοπία της αντικειμενικότητας
Ίσως είναι περιττό όμως πρέπει να τονίσουμε ότι πολλοί ακόμα παράγοντες στο σύγχρονο ασταθές περιβάλλον, κάνουν εμφανές πως η αντικειμενικότητα είναι ουτοπία. Τέτοιος παράγοντας είναι οι οικονομικές, πολεμικές και ανθρωπιστικές κρίσεις, που συμβάλλουν σε εντονότερη στράτευση των μέσων. Τα τελευταία χρόνια την Ελλάδα αυτό το ζούμε εντονότερα από κάθε άλλο λαό της Ευρώπης. Στις κρίσεις αυτές τα νέα μέσα αντιδρούν με μεγαλύτερη ταχύτητα, σφοδρότητα και εμπλουτισμένο περιεχόμενο.
Nuit debout vs Panama Papers
Αυτό που βλέπουμε στις ειδήσεις τις τελευταίες μέρες, με τις διαδοχικές αποκαλύψεις των Panama Papers και «Ξάγρυπνες Νύχτες», είναι η πάλη ανάμεσα σε δυο διαφορετικές εκδοχές αλληλεγγύης, σε δυο διαφορετικές παγκόσμιες κουλτούρες — η πρώτη πλήρως αναπτυγμένη και η άλλη ακόμα στα σπάργανα.
Να μείνουν στην Ελλάδα
Και το πιο σπουδαίο από όλα: η δουλειά για τα παιδιά των προσφύγων. Δεν υπάρχει σήμερα ανοικτή δομή στη χώρα μας χωρίς μικρό ή μεγάλο εθελοντικό πρόγραμμα απασχόλησης για τις μικρές ηλικίες. Συντονισμένα πια, υπό την αιγίδα των κρατικών δομών παιδείας και πρόνοιας, αυτές οι δράσεις ας απλωθούν κι ας αποκτήσουν μορφή παιδαγωγικής προένταξης για τα προσφυγόπουλα. Προκειμένου να μπορέσουν να ξεφύγουν από την ψυχολογία της φρίκης που βίωσαν, για να ετοιμαστούν σε έναν – ενάμισι χρόνο να γίνουν καλοί μαθητές σε πολυπολιτισμικά σχολεία και σταθμούς, αγαπώντας την κοινωνία που τους υποδέχθηκε.
Κανένα παιδί σε συνθήκες κράτησης
Η Ελευθερία Τσακιροπούλου, διευθύντρια του γραφείου της αναπληρώτριας υπουργού, Θεανώς Φωτίου, μιλά στην «Εποχή» για τις νέες δομές φιλοξενίας ασυνόδευτων ανήλικων προσφύγων, τους κινδύνους που αντιμετωπίζει αυτός ο ευάλωτος πληθυσμός, καθώς και τις δράσεις του υπουργείου για την αντιμετώπισή τους.
Χριστόφορος Βερναρδάκης: Αν περάσουμε τις Συμπληγάδες ανοίγει ο δρόμος για μακροχρόνιο κυβερνητικό έργο
Ο Κ. Μητσοτάκης τις πρώτες βδομάδες εκλογής του κινήθηκε ως «ορθολογικός παίκτης», αναγνωρίζοντας πως δεν είναι προς το συμφέρον της παράταξής του να αναλάβει το κόστος της εφαρμογής μιας συμφωνίας που έχει ήδη δρομολογηθεί. Όμως το βαθύ κράτος της διαπλοκής δεν σκέφτεται ως «ορθολογικός παίκτης», αντίθετα τζογάρει με ορίζοντα μίας ημέρας και επιδιώκει μια άμεση –ακόμα και βίαιη- πολιτική απαλλαγή από την Αριστερά. Για να επιτύχει το σκοπό του, από τη στιγμή που ελέγχει πλήρως τη Νέα Δημοκρατία, θα χρησιμοποιήσει όλα τα διαθέσιμα μέσα για να δημιουργήσει μια εικόνα ασφυξίας, διάλυσης, παρακμής και εξαθλίωσης.
Ο κυνισμός δεν έχει μέλλον
“Η Ευρώπη θα τα καταφέρει…” δήλωσε μετά την σύνοδο ΕΕ-Τουρκίας στις18 Μαρτίου η Μέρκελ. Συμφωνώ μαζί της. Όχι όμως όπως εκείνη το εννοεί, αλλά όπως εμείς. Η Ευρώπη (ΕΕ) θα είναι Αλληλέγγυα και Κοινωνική, ή δεν θα υπάρχει..!
Ο σημερινός ναζισμός συνδέεται με τον ολοκληρωτισμό των νεοφιλελεύθερων αξιών.
Η διαχείριση των προσφύγων σαν ταξικά απόβλητα προσδίδει ένα απαραίτητο εθνοποιητικό, με φυλετικούς όρους, αντίβαρο στην έσχατη κρίση, οικονομική, κοινωνική, κρίση ταυτότητας σε όλη την Ευρώπη. Και ιδιαίτερα στις χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ, οι οποίες μάλιστα, τόσο λόγω κατευθύνσεων από τις ΗΠΑ, όσο και από κεντρομόλους ιδεολογικοπολιτικούς συσχετισμούς, σέρνουν τον χορό για τον καθολικό προσδιορισμό της ηπείρου με όρους ”φυλής”!
Χωρίς αυταρέσκεια
Να συμφωνήσουμε ότι τα πράγματα είναι περίπλοκα και ο συσχετισμός δυνάμεων συντριπτικά δυσμενής για την άσκηση ακόμα και μιας μετριοπαθούς κεϋνσιανής οικονομικής πολιτικής; Να το κάνουμε.
Nα συμφωνήσουμε ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση εγγράφεται στη συνείδηση των πολιτών όλο και περισσότερο ως καταναγκασμός παρά ως προσδοκία ενός καλύτερου μέλλοντος, τροφοδοτώντας ποικίλους ευρωσκεπτικισμούς; Δεν είναι δύσκολο.
Nα συμφωνήσουμε ότι η κατάσταση στη χώρα θα ήταν τρισχειρότερη αν κυβερνούσαν οι «προηγούμενοι»; Είναι πολύ εύκολο – υπάρχει νωπή η μνήμη, υπάρχουν οι «αριθμοί» που αποτυπώνουν την συντριβή της κοινωνίας από τον εφαρμοσμένο νεοφιλελευθερισμό.
Να συμφωνήσουμε για τον «λενινισμό» της τακτικής ευελιξίας; Καμιά αντίρρηση· αρκεί να μην αποσιωπούμε τον «λενινισμό» της στρατηγικής σταθερότητας.
Nα συμφωνήσουμε για την ύπαρξη «παθογενειών» εξαιτίας ενός μηδέποτε πραγματοποιηθέντος «αστικού εκσυγχρονισμού»; Να το δεχτούμε κι αυτό. Αρκεί να μην παραμυθιαζόμαστε ότι αυτό είναι σήμερα το πεδίο δοκιμασίας και δικαίωσης μιας κυβέρνησης της αριστεράς (επαναφέροντας αμήχανα τη λογική των σταδίων).
Να συμφωνήσουμε ότι η βούληση (και η αισιοδοξία της) είναι απαράγραπτο συστατικό της πολιτικής πράξης · και ότι χωρίς αυτήν η πολιτική εκπίπτει σε διαχείριση «ιστορικών νομοτελειών» ή σε διεκπεραίωση κληρονομημένων εκκρεμοτήτων αντίπαλων πολιτικών σχεδίων; Βεβαίως. Μόνο που καλό θα είναι να θυμόμαστε, ότι η βουλησιαρχία που καταλήγει να προτείνει αποκλειστικά τον εαυτό της ως απάντηση στα προβλήματα των ανθρώπων έχει όρια. Και μπορεί να μετατρέψει ένα πολιτικό σχέδιο σε «πατερναλιστικό διάβημα», αποκομμένο από την κοινωνική συνέργεια.
Να συμφωνήσουμε ότι η «βαθειά ριζωμένη νοσταλγία για το απόλυτο» των αριστερών (και όχι μόνο) έχει οδηγήσει πολλές φορές σε τραγωδίες; Η ιστορική εμπειρία συνηγορεί. Αλλά τι θα ήταν η αριστερά χωρίς τη φιλοδοξία μιας νέας κοινωνικής σύνθεσης, που να μπορεί να θέτει διαρκώς το αίτημα της «ισοελευθερίας», μαζί και ταυτόχρονα πέρα από τον ορίζοντα της συγκυρίας ;
Η Ευρώπη, η Τουρκία, εμείς και οι πρόσφυγες
Η συμφωνία αυτή, ασφαλώς, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί δίκαιη με ανθρωπιστικούς όρους. Όμως σήμερα δεν μπορούμε, μόνον και μόνοι εμείς, να ορίσουμε τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού και να αλλάξουμε ολόκληρη την Ευρώπη.