Για να είμαστε εξηγημένοι: Τα 170.000 ευρώ , οι αποζημιώσεις δηλαδή των κατοίκων της Μόριας που τα χωράφια τους έπαθαν ζημιές κατά τη διάρκεια της μεγάλης προσφυγικής κρίσης και που ακόμα δεν τους έχουν αποδοθεί, παρά τις επανειλημμένες υποσχέσεις, δεν εκθέτουν μόνο τον Γ. Μουζάλα.  Εκθέτουν συνολικά την κυβέρνηση αλλά και τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Γιατί στην σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό για το προσφυγικό, που έγινε το φθινόπωρο, υπήρξε η δέσμευση ότι “οι αποζημιώσεις θα δοθούν μέχρι το τέλος της χρονιάς”.  Αν μάλιστα δεν κάνουμε λάθος, είναι η μοναδική δέσμευση εκείνης της σύσκεψης που δεν έχει ακόμα υλοποιηθεί.

Δεν έχει προφανώς κανείς την απαίτηση με αυτό το θέμα να ασχολιόταν προσωπικά ο Αλ. Τσίπρας. Εχει όμως την απαίτηση, οι υπουργοί της κυβέρνησης που αναλαμβάνουν να υλοποιήσουν τις, όποιες, δεσμεύσεις να το κάνουν. Πολύ περισσότερο όταν αυτές αφορούν ουσιαστικά “ψίχουλα” που όμως έχουν τεράστια σημασία για τον κάθε ένα και κάθε μια από τους πληγέντες της Μόριας.

Αυτή η τεράστια καθυστέρηση, που οι κάτοικοι της Μόριας την αισθάνονται εδώ και καιρό ως κοροϊδία μας εκθέτει όλους και όλες. Εχουν δίκιο που διαμαρτύρονται, έχουν δίκιο που είναι έξαλλοι με τον Γ. Μουζάλα.  Οι δικαιολογίες για γραφειοκρατικές διαδικασίες που ευθύνονται για τις καθυστερήσεις δεν έχουν πια βάση, ειδικότερα όταν η νομοθετική ρύθμιση του θέματος έχει λυθεί εδώ και μήνες.

Η λύση έπρεπε να είχε δοθεί από χτες. Κάθε μέρα που περνάει εκθέτει περισσότερο την κυβέρνηση στα μάτια των κατοίκων του χωριού. Εκθέτει τον ίδιο τον πρωθυπουργό της χώρας. Μπορεί κάποιους αυτό να μην τους ενδιαφέρει, αλλά για εμάς είναι μια υπόθεση, που κάθε μέρα που περνάει, μας κάνει κακό!