Αν αφήσουμε κατά μέρος εκείνους που, πίσω από το “προσφυγικό”, βλέπουν συνωμοσίες και σενάρια ισλαμοποίησης (ή οτιδήποτε άλλο) του νησιού, της Ελλάδας ή και της Ευρώπης, ο κάθε καλοπροαίρετος/η αντιλαμβάνεται και γνωρίζει, ότι το βασικό πρόβλημα, τόσο τις περιόδους της “σχετικής ηρεμίας” όσο και τις περιόδους   έξαρσης των ροών,  το έχουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες.

Η τοπική κοινωνία στην πλειοψηφία της, αισθάνεται το πρόβλημα  στον βαθμό που οι συνθήκες της Μόριας χειροτερεύουν συνεχώς αντί να βελτιώνονται. Στην συγκεκριμένη περίοδο, η αύξηση των ροών σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο, δημιουργεί σημαντικές δυσκολίες διαχείρισης στο κάμπ, δυσκολεύοντας, ακόμα περισσότερο, τις ζωές των ανθρώπων που, χωρίς την θέλησή τους, κατοικούν εκεί.

Για του λόγου το αληθές, αρκεί να σκεφτούμε ότι δίπλα στην πόλη της Μυτιλήνης, υπάρχει το κέντρο φιλοξενίας του Καρά Τεπέ. Κανείς όμως δεν μιλάει για αυτόν, έτσι όπως μιλάει για την Μόρια. Αντίθετα, οι συνθήκες που επικρατούν εκεί είναι τέτοιες που μας κάνουν όλους και όλες υπερήφανους. Κανέναν και καμία δεν ενοχλεί η παρουσία του, δηλαδή κανέναν και καμία δεν ενοχλεί η παρουσία εκατοντάδων προσφύγων και μεταναστών που διαμένουν για πάρα πολύ καιρό εκεί.

Είναι αλήθεια ότι σήμερα οι συνθήκες στη Μόρια, με τίποτα δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτές που υπήρχαν, μόλις πριν από ένα χρόνο.  Υπάρχει όμως ένας παράγοντας που έχει την σχετική ανεξαρτησία του και δεν μπορούσε, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα να σταθμιστεί. Τώρα όμως ξέρουμε ότι αυτός ο παράγοντας υπάρχει. Οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές, που όσο και να έχουν μειωθεί σε σχέση με την περίοδο πριν την συμφωνία του 2016, εξακολουθούν να υπάρχουν και μάλιστα να έχουν αυξομειώσεις. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να φτάνει την Μόρια στα όρια της και να τα ξεπερνάει.

Αυτή η κατάσταση είναι που δημιουργεί συνεχώς τα προβλήματά. Η διαχείριση της ζωής των χιλιάδων ανθρώπων που ουσιαστικά ζουν σε συνθήκες κράτησης χωρίς να είναι κρατούμενοι, είναι που δημιουργεί συνεχώς τα προβλήματα στη Μόρια. Σε αντίθεση με τον Καρά Τεπέ.

Υπάρχουν οι δυνατότητες, η Μόρια να γίνει Καρά Τεπές; Δηλαδή ένα χώρος που δεν θα μας δημιουργεί ανησυχία γιατί ακριβώς οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που διαμένουν εκεί, θα έχουν όσο το δυνατό λιγότερα προβλήματα; Θα έχουν μια “κανονικότητα” που σήμερα δεν την έχουν;

Οταν αναφερόμαστε στο κάμπ της Μόρια, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας, ότι δεν πρόκειται για ένα “ενιαίο πράγμα”. Η “Μόρια” είναι πολλά και διαφορετικά “υποσυστήματα” μαζεμένα σε ένα χώρο. Είναι τα κέντρα υποδοχής και ταυτοποίησης για όσους έρχονται στο νησί, είναι η υπηρεσία ασύλου, είναι το κέντρο κράτησης για τους παραβατικούς,  είναι προαναχωρισιακό κέντρο, για όσους δεν δικαιούνται άσυλο,  είναι ο χώρος που επιστρέφουν όσοι έχουν κάνει αίτημα για να ξαναγυρίσουν στην χώρα τους, αλλά είναι και χώρος όπου διαμένουν όσοι έχουν περάσει, (ή δεν εμπίπτουν) από όλες τις παραπάνω διαδικασίες.

Αν πριν ένα χρόνο ο συντονισμός όλων αυτών των διαφορετικών υποσυστημάτων ήταν το ζητούμενο, τώρα πια αυτό έχει ξεπεραστεί από τα ίδια τα πράγματα. Ο κάθε ένας και η κάθε μια καταλαβαίνει ότι η συμβίωση διαφορετικών ανθρώπων που βρίσκονται σε διαφορετική κατάσταση στον ίδιο χώρο και μάλιστα σε ένα χώρο που θυμίζει έντονα φυλακή, δεν μπορεί πια να λειτουργήσει. Ακόμα περισσότερο όταν οι ροές αυξάνονται και ξεπερνάνε κατά πολύ τις δυνατότητες, όπως ακριβώς γίνεται αυτή την περίοδο.

Μέχρι, λοιπόν, να καταργηθεί η “Μόρια”,  πρέπει να αλλάξει!