Αν και πολλοί και πολλές, από τα αριστερά, αντιμετωπίζουν την αυριανή επίσκεψη Ομπάμα, στην Αθήνα, ως “πρόσκληση”, από τη στιγμή που αυτή γίνεται μια μέρα πριν την επέτειο της 17 Νοέμβρη, αυτό είναι κάτι που εμείς το ακούμε με σκεπτικισμό. Μας είναι δύσκολο, δηλαδή, να φανταστούμε ότι ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, εν΄ γνώση του ότι θα είναι “απερχόμενος”, επέλεξε να επισκεφθεί τη χώρα μας αυτή την ημέρα, προκειμένου να (μας) περάσει κάποιο μήνυμα που θα έχει σχέση την υποστολή των αντιμπεριαλιστικών συναισθημάτων του λαού μας.
Ειδικότερα σε αυτή τη συγκυρία, όπου τα προβλήματα, που ό ίδιος αντιμετωπίζει μετά την εκλογή Τράμπ, είναι πολλαπλά: Εχοντας, προφανώς. σαν στόχο να προωθήσει τα συμφέροντα της χώρας του, αυτό πρέπει να το κάνει σε μια περίοδο που όλος ο κόσμος είναι περισσότερο επιφυλακτικός απέναντί της.
Αυτό, που η ελληνική κυβέρνηση προσδοκά βάσιμα από αυτή την επίσκεψη είναι μια, οποιασδήποτε μορφής, εκδήλωση του θετικού ενδιαφέροντος του απερχόμενου προέδρου, στο θέμα του χρέους, αλλά ακόμα και μια όσο το δυνατό σαφή θέση, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα εναντιώνεται στις πολιτικές της λιτότητας.
Και τα δύο είναι εφικτά. Σε πολλές ομιλίες και δημόσιες παρεμβάσεις του, ο πρόεδρος Ομπάμα έχει μιλήσει για την ανάγκη “για το ξεπέρασμα της λιτότητας και την αναπτυξιακή στροφή στην παγκόσμια οικονομία” ενώ μόλις πρόσφατα σε συνέντευξή του, σημείωσε την ανάγκη μείωσης του χρέους.
Επιπλέον, είναι γνωστό, ότι ο Ομπάμα, ανήκει σε εκείνη την, αστική προφανώς, σχολή σκέψης, που βλέπει το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης, μέσω της αναβίωσης είναι κάποιου είδους νεοκενσιανισμού, σε κάθε περίπτωση στον αντίποδα του τρόπου με τον οποίο οι ευρωπαϊκές ελίτ, επιχειρούν μέχρι σήμερα να την ξεπεράσουν, δια μέσου της λιτότητας.
Θα ήταν λοιπόν παράδοξο, για την ελληνική κυβέρνηση, να μην επενδύει ακριβώς στα παραπάνω σημεία διαφοροποίησης του από αυτές τις ευρωπαϊκές ελίτ και να μην θεωρεί την επίσκεψή του στην Αθήνα, “σημαντική και ιστορική”, έστω και αν μετά από λίγο καιρός, αυτός, αυτός δεν θα είναι πλέον πρόεδρος στη χώρα του. Οπως θα ήταν παράδοξο για την αξιωματική αντιπολίτευση, να μην κρατούσε ακριβώς την στάση που κρατάει, δηλαδή να προσπαθεί να υποβαθμίσει αυτή την επίσκεψη η οποία, αν μην τι άλλο σηματοδοτεί μια πολιτική που έρχεται σε σύγκρουση με ότι αυτή πρεσβεύει και προωθεί.
Την Τρίτη 15 Νοέμβρη, ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Μπάρακ Ομπάμα, θα έλθει στην Αθήνα. Θα υπάρχουν αντιδράσεις, θα υπάρχουν συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Η αριστερή ελληνική κυβέρνηση, προσπαθώντας να αξιοποιήσει κάθε ρωγμή στο στρατόπεδο του αντιπάλου θα τον υποδεχτεί με τις τιμές που αρμόζουν στο αξίωμά του και την θέση που έχει η χώρα του, σε αυτό που ονομάζουμε “ιμπεριαλιστική αλυσίδα”. Από την άλλη την Πέμπτη 17 Νοέμβρη, χιλιάδες θα διαδηλώσουν στην Αθήνα και θα πορευτούν προς την αμερικάνικη πρεσβεία, ενώ αντίστοιχες εκδηλώσεις και διαδηλώσεις θα έχουμε σε κάθε περιοχή της χώρας. Σε αυτές τις εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις, καλεί τους πολίτες να συμμετάσχουν και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτά τα δύο γεγονότα, όσο και να φαίνονται αντιπαραθετικά μεταξύ τους, εν΄τούτοις δεν είναι. Πρόκειται για τις δυο διαφορετικές πλευρές, μιας ενιαίας διαδικασίας, που μας υπενθυμίζει συνεχώς ότι και στην αριστερή εφαρμοσμένη πολιτική, έχει σημασία, εφόσον δεν χάνεις τον στόχο σου, να κατανοείς τις διάφορες αποχρώσεις του κόσμου που σε περιβάλλει.
