Ακόμα και να μην δίνει κάποιος καμία σημασία στις δημοσκοπήσεις, δύσκολα θα παραβλέψει το 30% που απαντάει ότι “ο Τσίπρας μπορεί να αντιμετώπιση καλύτερα τις ανάγκες του δικού του νοικοκυριού“στην πρόσφατη δημοσκόπηση της ALCO. Ο Μητσοτάκης βρίσκεται στο 24%.
Μπαίνουμε σιγά – σίγα σε μια νέα φάση όπου μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, ειδικότερα τα πιο φτωχά, προσπαθούν να διαμορφώσουν μια νέα καθημερινότητα. Μετά, από περίπου μια δεκαετία ανατροπών και κούρασης από την συνεχή νεοφιλελεύθερη επίθεση και έχοντας αφομοιώσει την ήττα και την διάψευση του 2015 , “η κάλυψη των αναγκών του νοικοκυριού” είναι αυτή που παίρνει, φυσιολογικά, την βασική θέση στην συμπεριφορά. Άλλωστε, η νεοφιλελευθερη επίθεση, ήταν κυρίως “επίθεση στις ανάγκες”, η μη δυνατότητα ικανοποίησής τους ή η ελλιπής ικανοποίησή τους από την πλειοψηφία του πληθυσμού, σαν μέσο εξόδου από την κρίση, ήταν ο βασικός στόχος της.
Μεγάλα τμήματα της κοινωνίας μας βρίσκονται τώρα στη φάση “του σκαλοπατιού”. Αφομοιώνουν την κατάσταση έτσι όπως έχει διαμορφωθεί και προετοιμάζονται για την επόμενη φάση. Η ελπίδα για κάτι καλύτερο αρχίζει να εμφανίζεται πάλι. Ενδεχομένως, ελπίδα “μειωμένων προσδοκιών”, άλλα ελπίδα.
Αυτός ο κόσμος, έχει κλείσει τους λογαριασμούς του με τα παλιά κόμματα της διαπλοκής και το πολιτικό προσωπικό τους. “Δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του νοικοκυριού μας”. Τόσο απλό και συγκεκριμένο είναι. Ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει πια απέναντι του την ΝΔ, για αυτό δεν έχει κανένα λόγο να “συζητάει” μαζί της. Απέναντι του έχει την κοινωνία των φτωχών, δηλαδή “των πολλών” και τις ανάγκες τους. Εκεί δίνει, τώρα πια, λογαριασμό και αυτό είναι που του λέει αυτή η κοινωνία.
Πρέπει να πιάσουμε το νήμα από εκεί που το αφήσαμε ή φάνηκε ότι το αφήσαμε εκείνον τον Ιούλη του 2015. Για τις “ανάγκες της κοινωνίας” μιλάγαμε τότε, “για τις ανάγκες των πολλών”. Για αυτές και αυτούς πρέπει να μιλήσουμε και τώρα ακόμα πιο δυνατά. Τώρα πια και με άλλους όρους.
Γιατί μέσα από χιλιάδες δυσκολίες η αριστερά έχει δείξει ότι “οι πολλοί” ήταν και είναι η προτεραιοτητά της Αυτό το βλέπει η κοινωνία. “Από την ίδια της την πείρα” που λέγαμε παλιά, και μέσα από άπειρες δυσκολίες.
Εκεί δίνουμε εξετάσεις. Εκεί πρέπει να βαρέσουν όλα τα σφυριά. Για τις ανάγκες των πολλών. Αυτό είναι το “δίκαιο που μας αξίζει”. Αυτό είναι το αριστερό σήμερα
