Καλές ήταν οι ανακοινώσεις όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης που ανησυχούν για την διπλωματική αναβάθμιση της Τουρκίας, μετά τη σύνοδο των Βρυξελλών για το προσφυγικό ζήτημα, αλλά το πρόβλημα με το κοινό ανακοινωθέν της Ε.Ε είναι αυτή η περίεργη «ανταλλαγή» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας των «καλών»  και των «κακών» Σύρων προσφύγων, που προβλέπεται!

Συγκεκριμένα, αφού δηλώθηκαν τα γενικά, όπως ότι έχουν συλλογική ευθύνη να σταθούν δίπλα στην Ελλάδα, σε αυτή τη δύσκολη στιγμή και θα κάνουν το παν (με τη διάθεση των σχετικών μέσων και των πόρων) για να μας βοηθήσουν να διαχειριστούμε την κατάσταση που έχει προκύψει, γράφουν και μία ακατανόητη διάταξη: «Για κάθε Σύρο που «επαναπροωθείται» (δηλαδή επιστρέφεται) στην Τουρκία από τα Ελληνικά νησιά, ένας άλλος Σύρος από την Τουρκία θα «μετεγκαθίσταται» σε κάποια από τις χώρες της ΕΕ, στο πλαίσιο των υφισταμένων δεσμεύσεων».

Η Διεθνής Αμνηστία σημειώνει πολύ αυστηρά ότι «η πρόταση ότι για κάθε Σύρο πρόσφυγα που θα επιστρέφεται στην Τουρκία από την Ελλάδα, ένας άλλος Σύρος θα εγκαθίσταται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει σοβαρά ηθικά και νομικά ελλείμματα. Εν προκειμένω, προκαλεί ανησυχία πως το εν λόγω σχέδιο συνδέει και εξαρτά κάθε προσφερόμενη θέση μετεγκατάστασης για έναν Σύρο πρόσφυγα σε χώρες μέλη της ΕΕ, με κάποιον άλλον Σύρο πρόσφυγα που θα θέτει τη ζωή του σε κίνδυνο για να διασχίσει τη θανάσιμη θαλάσσια διαδρομή προς την Ελλάδα.

Χωρίς αμφιβολία η ελληνική κυβέρνηση καλείται αμέσως να απαντήσει, όπως απαιτούν οι διεθνείς Οργανισμοί και οι Οργανώσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων:

Πρώτον, η Ελληνική Δημοκρατία θα συνεχίσει να σέβεται τη Συνθήκη της Γενεύης και όλες τις διεθνείς της υποχρεώσεις για τους πρόσφυγες; Πότε, γιατί και με ποια νομική διαδικασία θα στέλνει πίσω στην Τουρκία «κάποιους» Σύρους πρόσφυγες; Τα αιτήματα παροχής ασύλου αυτών των Σύρων προσφύγων ποιος, πότε και γιατί έχουν απορριφθεί; Και

Δεύτερον, κατά την Ελληνική κυβέρνηση, η Τουρκία θεωρείται πλέον ασφαλής χώρα για να μετεγκατασταθούν, επαναπροωθηθούν, επιστρέψουν, πρόσφυγες;

Όταν κάποιοι εκπρόσωποι της Ε.Ε ρωτήθηκαν για τη νομιμότητα αυτών των «διατάξεων» σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, εκείνοι απάντησαν ότι αυτό θα μπορούσε να ρυθμιστεί εφόσον η Τουρκία χαρακτηριστεί ως «ασφαλής χώρα» ή εφόσον οι υφιστάμενες Συνθήκες παρερμηνευτούν για να αποδυναμωθούν, όπως «μαγειρεύει» ο Γιουνκέρ, θεωρώντας ότι η νομιμότητα της φόρμουλας «ένας προς έναν» για τη μετεγκατάσταση υφίσταται ήδη στην Ευρωπαϊκή νομοθεσία με τα άρθρα 33 και 38 σχετικά με το άσυλο…

Η έννοια της «ασφαλούς τρίτης χώρας», όμως, αμφισβητείται και γενικότερα, καθώς με τις προτεινόμενες «επιστροφές» προσφύγων υπονομεύεται το ατομικό δικαίωμα υποβολής αίτησης ασύλου στο πλαίσιο μιας ολοκληρωμένης και δίκαιης διαδικασίας, ενώ καταλήγει σε απελάσεις ανθρώπων στη χώρα καταγωγής τους -γεγονός που παραβιάζει την αρχή της μη επαναπροώθησης. Ιδιαίτερα στην περίπτωση της Τουρκίας, η ανησυχία είναι ακόμη μεγαλύτερη δεδομένης της παρούσας κατάστασης και μεταχείρισης των μεταναστών και των προσφύγων και των άλλων μεγάλων προβλημάτων της.