Δεν πρέπει να απορεί κανένας με αυτή την πρωτόγνωρη  για τα δεδομένο της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας επίθεση που δέχεται η κυβέρνηση αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ από το σύστημα της διαπλοκής. Μια επίθεση που στο βάθος της αφήνει να φαίνεται το μίσος.

Δεν είναι μόνο ο αντικομουνισμός τους, που τους υποκινεί. Δεν είναι ακόμα ο φόβος των αποκαλύψεων των “πομπών” τους. Η αίσθηση των προνομίων που χάνονται μέσα από τα χέρια τους, το γεγονός ότι δεν είναι αυτοί, τώρα πια, “στα μέσα και στα έξω” αλλά και το γεγονός ότι, ως εκ’ τούτου βλέπουν να “καταρρακώνεται” το όποιο κύρος και σεβασμό είχαν στους κύκλους τους από τις προνομιακές τους σχέσεις με την εξουσία, είναι εξίσου σημαντικοί λόγοι για να βγάζουν όλο αυτό το μίσος.

Μαθημένοι, τόσα χρόνια, να είναι αυτοί που συνομιλούν προνομιακά με την κάθε φορά εξουσία, τώρα βλέπουν ότι οι πόρτες σιγά – σιγά κλείνουν. Βλέπουν τους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ να μην τους υπολογίζουν, να μην τους γνωρίζουν να μην τους μιλάνε. Το κυριότερο, τους βλέπουν να μην χρειάζονται πια τη μεσολάβηση τους, να μιλάνε άμεσα, χωρίς αυτούς, με τον κόσμο. Βλέπουν τον κόσμο, αυτόν που μέχρι τώρα είχαν μάθει ότι η δική τους παρουσία ήταν “εκ’ των ουκ άνευ”, να τους παρακάμπτει, τα τους προσπερνά.

Βλέπουν, τα πιο φτωχά στρώματα του πληθυσμού, αυτούς που πάντα αποτελούσαν δεξαμενή ψηφοφόρων και υποτακτικών τους, να μην τους έχει πια ανάγκη. Ούτε για να μπει στο νοσοκομείο, αλλά ούτε, ακόμα για να πιει έναν καφέ. “Κάνουν κοινωνική πολιτική με τα δικά μας τα λεφτά” λένε και έχουν δίκιο.

Το χειρότερο για αυτούς; Βλέπουν ότι “αυτοί οι αριστεροί” όχι μόνο δεν είναι σαν και τα μούτρα τους, αλλά δεν γίνονται και τέτοιοι. Δεν βουτάνε στη βρωμιά και “τη μάσα”. Το ξέρουν γιατί προσπαθούν να μας κάνουν σαν και αυτούς και τρώνε συνεχώς “πόρτα – τοίχο”. Ακόμα και αυτούς τους λίγους  τους ελάχιστους που “βλέποντας φως μπήκαν” που τους έχουν “του χεριού τους” αντιλαμβάνονται ότι με το παραμικρό φεύγουν με τις κλωτσιές!

Μας μισούν γιατί δεν είμαστε σαν και αυτούς. Βιάζονται να μας διώξουν να μας εξαφανίσουν σαν μια μικρή παρένθεση, σαν μια παραφωνία στην ιστορία τους. Κάνουν και θα κάνουν το παν, αυτό να γίνει όσο το δυνατό πιο γρήγορα. Αλλά λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.