Από μια άποψη, η Η ΝΔ ως αξιωματική αντιπολίτευση, με σιγουριά είναι η ποιο “άκυρη” αντιπολίτευση που έχει περάσει από τη χώρα, εδώ και δεκαετίες. Γιατί τι άλλο μπορεί να συμβαίνει από τη στιγμή που η επικοινωνιακή της (τουλάχιστον) τακτική έρχεται σε παράφορη σύγκρουση με την πραγματικότητα, όσες προσπάθειες και να γίνουν, αυτή η τελευταία, να προσαρμοστεί σε αυτή την πολιτική;

Το “μότο” που έχει επιλέξει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι ότι “αυτή η κυβέρνηση είναι “άχρηστη” και επικίνδυνη για τον τόπο και ως εκ’ τούτου πρέπει να παραιτηθεί”. Αυτό ήταν άλλωστε και το πνεύμα που προσπάθησε να περάσει και ο Κ. Μητσοτάκης στην χθεσινή συνέντευξή του. Αυτό, την ίδια στιγμή που οι ηγέτες των μεσογειακών χωρών συναντιούνται, με πρωτοβουλία αυτής της “άχρηστης και επικίνδυνης κυβέρνησης” στην Αθήνα, προκειμένου να αναζητήσουν ένα κοινό βηματισμό εντός της Ε.Ε. Ανεξάρτητα από τα αποτέλεσμα που θα έχει αυτή η συνάντηση, μόνο και μόνο το γεγονός της σύγκλισης της, κάτι παραπάνω από “αχρηστία” υποδηλώνει!

Ομως αυτή είναι η μία πλευρά: Οπως, ευφυώς , παρατήρησε σε πρόσφατη ανάρτησή του στο fb ο Χρ. Βερναρδάκης , ¨ποτέ στο παρελθόν κόμμα της συντηρητικής παράταξης – σε Ελλάδα και Ευρώπη – δεν ταυτίστηκε τόσο ωμά, κυνικά και απροσχημάτιστα με την ολιγαρχία και τις θέσεις της” κάτι που μπορεί να το δει κανείς σε όλα τα μεγάλα θέματα της επικαιρότητας. Από τις τηλεοπτικές άδειες, μέχρι τα θαλασσοδάνεια των ΜΜΕ, από την, όποια, προσπάθεια επιβάρυνσης των πλουσίων, μέχρι και την λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων, σε οποιοδήποτε θέμα η ΝΔ ταυτίζεται τραγικά με τις επιδιώξεις τους.

Προφανώς εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με την ανικανότητα της (σημερινής) ηγεσίας της ΝΔ να διαχειριστεί αποτελεσματικά και προς όφελός της, τη συγκυρία. Η φαινομενική αδυναμία της  να εκφέρει έναν συνεκτικό λόγο που θα απευθύνεται σε όλη την κοινωνία, δεν είναι απλά μια “επικοινωνιακή αδυναμία”, αλλά έχει να κάνει κυρίως με αυτό που, έγκαιρα είναι η αλήθεια, αυτό το κόμμα έχει εντοπίσει εδώ και καιρό: Σε μια κοινωνία που έτσι και αλλιώς είναι διαιρεμένη σε τάξεις και εφόσον αυτό γίνεται όλο και περισσότερο εμφανές, όταν ο ένας πολιτικός πόλος  προσπαθεί (με επιτυχία ή όχι) να εκφράσει την μία πλευρά, τότε μοιραία ο άλλος πόλος μετατοπίζεται καθαρά υπέρ του άλλου.

Από αυτή την άποψη, η όλη συμπεριφορά της ΝΔ, που με αυτόν τον τρόπο θέλει να στείλει το μήνυμα ότι είναι ο μόνος ηγέτης του αστικού πόλου που θέλει να πάρει τη ρεβάνς, είναι μια “καθαρή επιλογή” και υπαγορεύεται από τις ανάγκες αυτοσυντήρησης αυτού του πόλου.