Το έχουμε ξαναγράψει: “Είναι κάτι παραπάνω από αλληλεγγύη… είναι η ιστορία και ο πολιτισμός, είναι η συλλογικότητα, είναι η ιστορία της αριστεράς, είναι το αντιφασιστικό κίνημα“ είναι αυτά και πολλά άλλα που έκαναν τους απλούς κατοίκους της Λέσβου αλλά θα συμπληρώναμε τώρα και της Ελλάδας, στην μεγάλη τους πλειοψηφία, να κρατήσουν αυτή την ενεργά θετική στάση αλληλεγγύης απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Το μέγεθος της προσφυγικής κρίσης, σε απόλυτο συνδυασμό με αυτή την αλληλέγγυα στάση των κατοίκων, είναι που συνετέλεσαν σε αυτό που γράφει η Guardian: Πάνω από 50.000 εθελοντές και αλληλέγγυοι από όλο τον κόσμο ήρθαν όλο αυτό το διάστημα μόνο στη Λέσβο. Με βάση αυτό τον αριθμό, όσοι και όσες ήλθαν σε όλη την Ελλάδα είναι πολλοί περισσότεροι και κάποια στιγμή, όταν όλα αυτά θα έχουν τελειώσει, ο συνολικός τους αριθμός θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο της ιστορικής έρευνας.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι από όλο τον κόσμο, αρκετές χιλιάδες μόνοι τους χωρίς να ανήκουν σε κάποιες από τις λεγόμενες “μεγάλες ΜΚΟ”, ήρθαν σε μια χώρα χτυπημένη από την κρίση και τα μνημόνια. Χωρίς ουσιαστικά καμιά βοήθεια και στήριξη από τους “εταίρους” της είναι αμφίβολο, αν η αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα θα μπορούσε να τα καταφέρει.
Αν δηλαδή δεν είχε την αλληλεγγύη ευρύτερων τμημάτων της κοινωνίας αλλά και την στήριξη των αλληλέγγυων από όλο τον κόσμο, με σιγουριά τα πράγματα και για την κυβέρνηση θα ήταν διαφορετικά. Αυτό το ήξεραν από την αρχή οι αντίπαλοί της και δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι από την πρώτη στιγμή, αρχικά σε τοπικό επίπεδο, επιχείρησαν να στοχοποιήσουν τόσο τους αλληλέγγυους και εθελοντές όσο και την αλληλεγγύη των κατοίκων.
Ολοι μας εδώ στη Λέσβο γνωρίζουμε αυτά που διακινούσαν και σε ένα βαθμό ακόμα διακινούν κατά των αλληλέγγυων και των εθελοντών, όσοι από την αρχή έβλεπαν τους πρόσφυγες σαν “εχθρούς”. Από “πράκτορες ξένων δυνάμεων“, μέχρι “συνεργάτες διακινητών“, σπέρνοντας φήμες ανάμεσα στον τοπικό πληθυσμό για “πακτωλό χρημάτων” , “σιωνιστές“, “ισλαμιστές” και ότι άλλο μπορούσε και μπορεί να φανταστεί το μυαλό τους. Και αυτά δεν τα έλεγαν και δεν τα λένε μόνο στη Λέσβο, αλλά και στη Χίο και στη Σάμο, παντού όπου υπήρξαν και υπάρχουν αλληλέγγυοι.
…………….
Τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών αλλά και διαφορετικών καταστάσεων ο αριθμός των αλληλέγγυων και των εθελοντών που ήλθαν μόνο στη Λέσβο, είναι πάνω – κάτω ο ίδιος με τους εθελοντές που συμμετείχαν στις Διεθνείς Ταξιαρχίες στον Ισπανικό εμφύλιο και αυτή η σύγκριση ας μην εκληφθεί ως “βλασφημία”.
Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων ήρθε εδώ ωθούμενη από ανθρωπισμό από ιδεαλισμό ή ακόμα και από θρησκευτική πίστη και με τα όνειρα ή και αυταπάτες μιας άλλης κοινωνίας, καλύτερης.
Με πάρα πολλούς, έχουμε ιδεολογικές διαφορές, με άλλους, ειδικότερα με όσους και όσες ανήκουν στον εγχώριο ή διεθνή ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο, μπορεί να συγκρουστήκαμε και να συγκρουόμαστε σε θέματα “τακτικής” και να μας χωρίζει άβυσσος στον τρόπο που αντιλαμβάνονται τον ρόλο της ελληνικής κυβέρνησης σε αυτή την κρίση αλλά και τη σχέση τους με αυτή καθώς και με το ελληνικό κράτος, πολύ περισσότερο τώρα που η “προσφυγική κρίση” έχει μπει σε μια νέα φάση.
Όμως, αυτή είναι μια “σύγκρουση” και ένας “τσακωμός” μεταξύ ανθρώπων που κατά τεκμήριο έχουν κοινό στόχο και όταν σε αυτές τις “μεταξύ μας” συζητήσεις και “τσακωμούς” προσπαθεί να “χωθεί” ο αντίπαλος, τότε εμείς απλά πρέπει να του κλείνουμε την πόρτα.
