Ελλάδα: κατ’ εξοχήν χώρα μεταναστών όπως αυτό μεγαλειωδώς αποτυπώθηκε στα προϊόντα της τέχνης. Στην ποίηση, την πεζογραφία, το θέατρο, τον κινηματογράφο. Και όμως συγκεκριμένες τάσεις στην πολιτική, την επιστήμη, την εκκλησία επιχειρούν να πείσουν με βάση τη δήθεν «ανωτερότητα της ελληνικής φυλής» ότι είμαστε ή πρέπει να είμαστε ή πρέπει να καταστούμε κοινωνία αφεντικών και προκρίτων.
Σε πρόσφατο συνέδριο με θέμα « Δημοκρατία και λιτότητα», που οργανώθηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ο ευρωβουλευτής συνάδελφος Κώστας Χρυσόγονος παρουσίασε τα συμπεράσματα έρευνας για το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, σύμφωνα με τα οποία τα έτη 2013 και 2014, όπου υπάρχουν στοιχεία, στην Ελλάδα οι θάνατοι υπερέβησαν τις γεννήσεις. Παρόμοιος συσχετισμός παρατηρήθηκε μόνο το έτος 1941. Σημειώνεται ότι η υπεροχή των γεννήσεων υπήρξε αδιατάρακτη ακόμη και κατά τα εξόχως πολεμικά έτη 1942-1949. Μόνος τρόπος να επιζήσουμε και να αναπαραχθούμε η διαπολιτισμικότητα και η πολυπολιτισμικότητα στην κοινωνία, δηλαδή η φυλετική αφομοίωση με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Οι «βάρβαροι» θα αποδειχθούν σωτήρες μας και δεν χρειάζεται να τους περιμένουμε, βρίσκονται ήδη εδώ, γράφει ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς.
Εφόσον η κυβέρνηση της αριστεράς διακηρύσσει την επερχόμενη οικονομική ανάπτυξη με έντονα στοιχεία ισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης, ως αποτέλεσμα των πολύμοχθων πολιτικών πρωτοβουλιών της, οφείλει παραλλήλως να εξαγγείλει πολιτική πλήρους ενσωμάτωσης και αφομοίωσης για εκείνους τους πρόσφυγες και μετανάστες που θα παραμείνουν τελικά στη χώρα μας.
Μου έχει δοθεί η ευκαιρία να διατυπώσω από τις στήλες της «ΕφΣυν» την άποψη, ότι ενσωμάτωση δεν σημαίνει μόνο την αναγνώριση των προσφύγων – μεταναστών – αλλοδαπών ως ειδική δικαιϊκή κατηγορία πολιτών ( απόκτηση ιθαγένειας κλπ). Σημαίνει πρωτίστως πολύπλευρη και όχι μονόπλευρη ή αυτόνομη διαδικασία αφομοίωσης, δηλαδή αφενός ισότιμη συμμετοχή των αλλοδαπών στο πολιτικό, δικαιϊκό, κοινωνικό, οικονομικό και πολιτισμικό σύστημα της Ελλάδας και αφετέρου τη δημιουργία των πολιτικών και κανονιστικών εκείνων όρων φυλετικής πρόσμειξης μεταξύ γηγενών και ξένων. Κοινωνίες σε παρακμή μόνο μέσα από τη φυλετική διασταύρωση ακμάζουν και πολύπλευρα αναπτύσσονται.
Έρχομαι τώρα σε ορισμένες επισημάνσεις εκ της τρέχουσας πολιτικής και κοινοβουλευτικής δραστηριότητας.
Όταν το εκείθεν και δεξιόθεν του ΣΥΡΙΖΑ σύμφυρμα της οικονομικής ολιγαρχίας, σε όλες τις πολιτικές και κομματικές συνιστώσες του, κάνει λόγο για αποφασιστική στάση, δηλαδή για έξαρση των ποικίλων εξουσιαστικών συμπεριφορών, και για το κράτος του νόμου και της τάξης, τότε ευθέως προτρέπει στη χρήση βίας σε βάρος των προσφύγων, των διαδηλωτών, των απεργών, των φοιτητών κλπ.
Όταν το πολιτικοκομματικό σύμφυρμα της οικονομικής ολιγαρχίας κάνει λόγο για « εκλογές», « οικουμενική κυβέρνηση», « κυβέρνηση τεχνοκρατών», «κυβέρνηση από την ίδια βουλή», προσβάλλει βαναύσως την μόλις τον Σεπτέμβριο του 2015 εκφρασθείσα πανηγυρικώς λαϊκή ετυμηγορία, θεμελιώδη πυλώνα του πολιτεύματος, και αποδεικνύει την απόλυτη προσήλωση της στην ισχύ και εξουσία του πλούτου. Θα ήταν πολιτικά εντιμότερο αν καλούσαν ευθέως τον ΣΕΒ να σχηματίσει κυβέρνηση.
Ο ξένος παράγοντας και η οικονομική ολιγαρχία «αποθεώνουν τη μονόδρομη σκέψη», όπως γράφει ο Τάσος Παππάς, στην κοινωνία, την πολιτική, τα πανεπιστήμια, τα ΜΜΕ, το συνδικαλισμό κλπ. Άκρως επίκαιρο παράδειγμα ο βέβηλος τρόπος, με τον οποίο το κεντροδεξιοφασιστικό σύμφυρμα αντιμετώπισε το ουμανιστικό και ανθρωπιστικό μήνυμα του διανοούμενου καθηγητή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Δικηγορικοί σύλλογοι, ιατρικοί σύλλογοι, τεχνικά επιμελητήρια απειλούν με διαγραφή και άλλες σωματειακές κυρώσεις βουλευτές δικηγόρους ή γιατρούς ή μηχανικούς, οι οποίοι ψήφισαν προσφάτως το ασφαλιστικό και φορολογικό σχέδιο νόμου. Όμως: « οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το ΄Εθνος » ( άρθρο 51 παρ. 2 Συντάγματος) και όχι την περιφέρεια τους, το συνδικάτο τους, την εκκλησία τους και λοιπά τα πρόσθετα, και « οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση» ( άρθρο 60 παρ.1 Συντάγματος) και «ο βουλευτής δεν καταδιώκεται ούτε εξετάζεται με οποιοδήποτε τρόπο για γνώμη ή ψήφο που έδωσε κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων» ( άρθρο 61 παρ. 1 Συντάγματος). Και καλά οι γιατροί ή οι μηχανικοί, η συνδικαλιστική ηγεσία των δικηγόρων αγνοεί το Σύνταγμα? Την επιστημονική γνώση εξουδετερώνει το αντιπολιτευτικό πάθος και μένος?
Προς το δημοκρατικό Προεδρείο της Βουλής. Προσοχή. Την 27η Φεβρουαρίου 1933 οι ναζιστές πυρπόλησαν το κτίριο του γερμανικού κοινοβουλίου. Η συμβολική ή πραγματική καταστροφή ή απαξίωση των θεσμών και συμβόλων του δημοκρατικού κοινοβουλευτισμού εντάσσεται στην πάγια στρατηγική των εθνικοσοσιαλιστών. Αντίκετε στους πρόμαχους της ελευθερίας.
…………………………
* Ο Κώστας Ζώρας είναι καθηγητής της πολιτικής κοινωνιολογίας πρώην Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου
