Ο Θάνος λίγο πριν πεθάνει άφησε έναν κλειστό φάκελλο στην οικογένειά του. Τους είπε να τον ανοίξουν μετά… Εκεί λοιπόν τους έγραφε, μεταξύ άλλων, τα τραγούδια που ήθελε να ακουστούν στην πολιτική του κηδεία. Οπερ κι εγένετο.
Το πρώτο, «Για το φτωχό Μπέρτολτ Μπρεχτ», ακούστηκε στις 2 και μισή ακριβώς, την ώρα που ξεκινούσε η κηδεία.
Και το δεύτερο, «Οι 7 νάνοι στο ss Cyrenia», έπαιξε από τα ηχεία, δυνατά, στο τέλος.
Και το τραγούδησε και ο κόσμος. Σκυφτός. Και γοερά.
Ομολογώ πως δεν έχω ξανακούσει ποτέ, μα ποτέ, να τραγουδά κόσμος έτσι ένα κομμάτι. Με κλειστό, σχεδόν, στόμα. Σαν να το έλεγε από μέσα του. Ήταν ένα τραγούδι σαν βουητό…