Αν εξαιρέσει κανείς τις ελάχιστες εκείνες ομάδες συμπολιτών μας, που για έναν περίεργο λόγο είναι πεπεισμένοι ότι η παρουσία μεταναστών και προσφύγων, μπορεί να οδηγήσουν σε … “αφελληνισμό της Λέσβου”, η συντριπτική πλειοψηφία των υπολοίπων συμπολιτών μας. που διαμαρτύρονται για τα προβλήματα που δημιουργεί “το προσφυγικό”, στην ουσία τους αυτό που ζητούν είναι καλύτερες συνθήκες (έστω και κράτησης) για τους ανθρώπους που αναγκάζονται και έρχονται και διαμένουν προσωρινά στο νησί μας.
Εξηγούμαστε:
Όμως όλοι και όλες γνωρίζουμε ότι οι συνθήκες κράτησης των “παράνομων μεταναστών” αλλά και όσων έχουν κάνει αίτημα ασύλου και βρίσκονται στην διαδικασία εξέτασής τους είναι κάτι χειρότερο από μη ικανοποιητικές.
Ο υπερπληθυσμός στο κέντρο κράτησης της Μόριας, οι κακές συνθήκες διαβίωσης τους, οι πιέσεις που δέχονται και που πολλαπλασιάζονται από την ανασφάλεια που διακατέχει τους περισσότερους και περισσότερες σχετικά με το μέλλον τους, είναι το εκρηκτικό μείγμα που τους οδηγεί σε σε διαμαρτυρίες που φτάνουν αρκετές φορές στα όρια της εξέγερσης.
Επιπλέον και σαν αποτέλεσμα των παραπάνω, οι υποδομές στο κέντρο κράτησης, δεν επαρκούν να καλύψουν τις ανάγκες τόσων χιλιάδων ανθρώπων, ενώ ταυτόχρονα το, κατά πολύ, ξεπέρασμα της δυναμικότητας τους, έχει σαν αποτέλεσμα να επηρεάζεται αρνητικά και η ζωή των κατοίκων των χωριών που συνορεύουν με αυτό.
Ουσιαστικά δηλαδή έχουμε μια κατάσταση, όπου η μη ουσιαστική προστασία των δικαιωμάτων των μεταναστών και προσφύγων που βρίσκονται κλεισμένοι στο κέντρο κράτησης, επηρεάζει άμεσα την ζωή των κατοίκων του νησιού. Αυτή η κατάσταση επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι το κέντρο κράτησης της Μόριας, λειτουργεί ουσιαστικά ως “μια μεγάλη φυλακή”, στην οποία δύσκολα έχουν πρόσβαση οι πολίτες της Λέσβου, καμιά φορά ακόμα και οι τοπικές αρχές.
Με άλλα λόγια, όλοι και όλες, οι κάτοικοι του νησιού, αντιλαμβάνονται ότι το πρόβλημα δεν είναι η προσωρινή παρουσία έξι ή ακόμα και εφτά χιλιάδων απόκληρων. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η παραμονή τους εδώ γίνεται με τέτοιους όρους που δεν τιμά την ανθρώπινη αξιοπρέπειά, πρώτα και κύρια την δική τους και αυτό είναι που διαχέεται σαν βάρος σε όλη την τοπική μας κοινωνία.
Από αυτή την άποψη, δεν είναι τυχαίο ότι σε αντίθεση με το κέντρο κράτησης της Μόριας, το κέντρο φιλοξενίας στον Καρά Τεπέ, στο οποίο κατοικούν περίπου 1000 άνθρωποι, αλλά με όρους αξιοπρέπειας, ποτέ δεν αποτέλεσε σημείο αντιπαράθεσης και διαμαρτυριών εντός της τοπικής μας κοινωνίας!
Προφανώς υπάρχουν και εκείνες οι ελάχιστες ομάδες που απεχθάνονται οτιδήποτε και οποιονδήποτε είναι ξεχωριστό από αυτούς. Που βλέπουν δηλαδή τους συνανθρώπους τους ως “απειλή” ακόμα και ως “μιάσματα” και πρέπει να απαλλαγούν από αυτούς. Κανένας τους όμως δεν το λέει και δεν το εκφράζει.
Αντίθετα, πατάνε πάνω στα υπαρκτά προβλήματα, τις συνθήκες διαβίωσης αυτών των ανθρώπων και τις επιπτώσεις που έχουν αυτές οι συνθήκες στις τοπικές μας κοινωνίες, για να διασπείρουν το δηλητήριο τους!
