Το είδαμε και αυτό. Και εξακολουθούμε να το βλέπουμε: Οι υγειονομικοί που παλεύουν ενάντια στην πολιτική αποδυνάμωσης, υποβάθμισης και απαξίωσης του ΕΣΥ που με συνέπεια προωθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, να διαδηλώνουν μαζί με ορκισμένους αντιεμβολιαστές, με αφορμή την αναστολή εργασίας των ανεμβολίαστων. Το αίτημα για άμεση και ουσιαστική ενίσχυση του συστήματος υγείας επισκιάζεται κάθε στιγμή από τον αντιεμβολιαστικό  “θόρυβο”.

Κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλλει ότι η κυβέρνηση αποφασίζει και διατάσσει την επιλεκτική εφαρμογή του μέτρου της αναστολής γιά να καλύψει την αποτυχία του εμβολιαστικού της προγράμματος, με τον τρόπο που το εφάρμοσε και με τα μέσα με τα οποία το προώθησε: Σήμερα ο αριθμός των πλήρως εμβολιασμένων στη χώρα είναι πολύ κατώτερος του στόχου, σ’ ένα ποσοστό από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη, ενώ οι θάνατοι ανά 100.000 κατοίκους διεκδικούν την ευρωπαική πρωτιά. Η κυβέρνηση πυροβολεί αποκλειστικά τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς του ΕΣΥ αφενός γιά να τσαλακώσει το δημόσιο σύστημα υγείας, αφετέρου για να στρέψει την προσοχή μακριά από την οφθαλμοφανή αποτυχία της. Προσέξτε, για τους ανεμβολίαστους ιδιώτες υγειονομικούς η κυβέρνηση σιωπά. Αν οι γιατροί και το προσωπικό του ΕΣΥ οφείλει να είναι εμβολιασμένο, γιατί η κυβέρνηση δεν επιβάλλει το ίδιο μέτρο στα  θηριώδη ιδιωτικά ιατρικά κέντρα;  Εκεί οι πολίτες κινδυνεύουν λιγότερο; Ποιος ιδιώτης γιατρός ή σχετικός με την υγεία επαγγελματίας ελέγχθηκε και ποια κύρωση προβλέπεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις; Η κυβέρνηση με απύθμενη υποκρισία εκμεταλλεύεται την ευκαιρία για να καταφέρει στο ΕΣΥ ένα ακόμα πλήγμα, στο δρόμο προς την ιδιωτικοποίησή του.( Το ενδιαφέρον της κυβέρνησης Μητσοτάκη για τη δημόσια υγεία φάνηκε καθαρά με την υπουργοποίηση Πλεύρη: Κανένας σοβαρός πρωθυπουργός δεν θα επέλεγε και κανένας σοβαρός πολίτης δεν θα ανεχόταν ως υπουργό Υγείας, και μάλιστα σε συνθήκες υγειονομικής κρίσης, έναν Πλεύρη).

Ας μιλήσουμε καθαρά: Ο εμβολιασμένος προστατεύει τον εαυτό του και το κοινωνικό σύνολο. Ο ανεμβολίαστος (νομίζει ότι) προστατεύει αποκλειστικά τον εαυτό  του. Πρόκειται για απολύτως εγωιστική συμπεριφορά χωρίς κανένα ελαφρυντικό. Δυό χρόνια κορωνοιού, σχεδόν 15.000 νεκροί στη χώρα, χιλιάδες ώρες ενημέρωσης, υπερεπαρκούν για να πείσουν κάθε επιφυλακτικό αλλά καλόπιστο πολίτη, κάθε αρχικά επηρεασμένο και φοβισμένο από τη διαδικτυακή κινδυνολογία.

 Κατά την ταπεινή μου γνώμη ο εμβολιασμός έπρεπε μιάς εξαρχής να είναι υποχρεωτικός. Αναρωτιέμαι, γιατί άπαντες, επιστήμονες και απλοί πολίτες, μορφωμένοι και αμόρφωτοι, λογικοί και φαντασιόπληκτοι, δεξιοί και αριστεροί, θεωρούν αυτονόητο τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των παιδιών με 5-10 εμβόλια και εξίσου αυτονόητη προϋπόθεση για να γραφτούν σε παιδικό σταθμό ή στο δημοτικό, όταν μάλιστα οι νόσοι που καλύπτουν τα περισσότερα από αυτά τα εμβόλια έχουν πρακτικά εξαφανιστεί από την κοινότητα; Γιατί να μην ισχύει το ίδιο για τον γενικό πληθυσμό, για τον άκρως επικίνδυνο covid 19; Τι έχουν να πούνε επ’ αυτού οι ρητορεύοντες περί ελευθερίας επιλογής, ελεύθερης βούλησης, ατομικών δικαιωμάτων κλπ; Έχουν εξαντλήσει όλες τις αρένες διεκδίκησης και τους απέμεινε το πεδίο της προσωπικής υγείας; Για τα συλλογικά δικαιώματα, για τη δημόσια υγεία τι έχουν να μας πουν; Τί έχουν να πουν για τα εμβολιασμένα με 10 εμβόλια παιδιά τους; Το κυριότερο, γιατί οι επιστήμονες που μας παροτρύνουν με επιμονή να εμβολιαστούμε, αποφεύγουν να πάρουν θέση υπέρ της υποχρεωτικότητας; Στη βάση ποιάς βιοηθικής υποχρεώνουμε τα παιδιά αλλά απλώς κάνουμε ισχυρή σύσταση στους μεγάλους; Και πόσο αποτελεσματική είναι η τρίτη δόση όταν οι τέσσερεις στους δέκα παραμένουν ανεμβολίαστοι;

Δυστυχώς τα ζινγκ ζανγκ της κυβέρνησης, η επιβολή υπερβολικών απαγορεύσεων ( πχ της κυκλοφορίας οχημάτων εκτός δήμου) και ταυτόχρονα η απόλυτη χαλαρότητα (πχ στα μέσα μαζικής μεταφοράς), η γενικευμένη αστυνομοκρατία και το δρακόντειο και μονομερές μέτρο της αναστολής, συνοδεύονται όλο αυτό το διάστημα από μια αμήχανη στάση της αντιπολίτευσης, που περιορίζεται στη δίκαιη κριτική για τις κυβερνητικές παλινωδίες, στη διαπίστωση της αποτυχίας του εμβολιαστικού προγράμματος και στην απαίτηση ενίσχυσης του ΕΣΥ. Μιάς εξαρχής οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις έπρεπε να θέσουν με σαφήνεια στην επιστημονική κοινότητα το ερώτημα της υποχρεωτικότητας και με τη συνδρομή της να ταχθούν με τόλμη υπέρ του υποχρεωτικού εμβολιασμού. Να προιδεάσουν για μιά ενδεχόμενη αποτυχία του εθελοντικού εμβολιαστικού προγράμματος. Να προειδοποιήσουν για το τρομακτικό του κόστος σε ανθρώπινες ζωές, στην οικονομία και την καθημερινότητα της κοινωνίας. Να μην αφήσουν κανένα περιθώριο στους δεξιούς δημαγωγούς να εξαγοράζουν τη συγκατάθεση των νέων με 150 ευρώ και δωρεάν data. Να μην επιτρέψουν στους υπερδεξιούς θρησκόληπτους και στους κάθε λογής συνωμοσιολογούντες να συσκοτίζουν καθημερινά τα μυαλά μας, να θέτουν καθημερινά σε κίνδυνο την υγεία μας. Ας το ζητούσαν, ας μην το υιοθετούσε η κυβέρνηση και ας ανελάμβανε αυτή εξ ολοκλήρου την ευθύνη. Και στο κάτω κάτω, η αριστερά και οι προοδευτικές δυνάμεις δεν είχαν και δεν έχουν τίποτε να περιμένουν από την εκλογική δεξαμενή των αντιεμβολιαστών, των μακεδονομάχων, των αναστηλωτών των εικόνων και του βελοπούλιου συρφετού.

Πρόσφατα κυβερνητικοί παράγοντες φέρεται να δήλωσαν ότι η εμβολιασμοί έχουν πιάσει πάτο. Αυτό σημαίνει ότι σε έξη μήνες θα προστεθούν στους 15.000 τωρινούς νεκρούς επιπλέον 6.500, αν λάβουμε υπόψιν ότι στην τρέχουσα, σχετικά “ομαλή ” περίοδο, χάνονται περίπου 30- 40 άνθρωποι τη μέρα. Η χώρα θα συνεχίσει, άγνωστο για πόσο, να βολοδέρνει με τον κορωνοιό, να μετρά νεκρούς και να παρηγοριέται με το αν η “ανάπτυξη” θα είναι πάνω ή κάτω από το 6%. Ας το σκεφτούν έστω αργοπορημένα κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Ας το συζητήσουν. Ας μην αφήσουν μερικούς “ειδήμονες” να καλλιεργούν υπερβολικές ελπίδες για τα πανάκριβα μονοκλωνικά, που θα πληρώνουμε εμείς οι εμβολιασμένοι για την αμφίβολη θεραπεία των ανεμβολίαστων. Ας μην αρκεστούν στη γενίκευση των τέστ. Τα τέστ δεν εξαλείφουν, περιορίζουν τον ιό. Ας το σκεφτεί ιδιέταιρα ο ΣΥΡΙΖΑ, προτού κληθεί να διαχειριστεί αυτός την πανδημία.