Πόσο Ναπολέων θα ήταν ο Ναπολέων αν έλειπε ένα στοιχείο του χαρακτήρα του; Θα έπαιρνε έτσι κι αλλιώς τον συγκεκριµένο δρόµο στην ιστορική του πορεία ή θα µπορούσε να τον έχει εκτρέψει µια ελάχιστη διαφορά στη δόµησή του; Τα µεταφυσικά ερωτήµατα έχουν απάντηση µόνο στις θρησκείες, άντε και στην αστρολογία. Η Ιστορία δεν γράφεται µε τα «αν» αλλά µε τα «όταν».
Στους πολιτικούς δεν αρέσει όσο είναι ενεργοί να κρίνονται µε βάση τα στοιχεία του χαρακτήρα τους. Προτιµούν να τοποθετούν τον εαυτό τους στη σφαίρα του ιδεατού και (κυρίως) του ανώτερου πολιτικού, ακόµη κι αν οι πράξεις τους είναι µικρές και επιζήµιες. Η πολιτική όµως που παράγεται από τους πολιτικούς δεν είναι αποτέλεσµα µόνο θέσεων και ιδεολογίας, αλλά και καθηµερινής ποταπότητας. Είναι συχνό φαινόµενο οι πολιτικοί να πολιτικοποιούν στοιχεία του χαρακτήρα τους, να εµφανίζουν δηλαδή τις πράξεις τους, ακόµη και τις χειρότερες, ως ιστορικές αναγκαιότητες και προστάγµατα της πολιτικής.
Το γελοίο του πράγµατος είναι όταν οπαδοί και αυλικοί ευθυγραµµίζονται µε τον ηγέτη, βλέποντας θαύµατα εκεί που υπάρχει η επιµονή τους για αγιοποίηση. Θυµάµαι την περίπτωση του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος όσο ήταν πρωθυπουργός δεν έκρυβε τη συνεχή ενασχόλησή του µε τα σπορ και τα χόµπι του. Οταν κάποια στιγµή ο Παπανδρέου, επειδή το συνήθιζε, θέλησε να τρέξει µε κολάν σε µια αθλητική διοργάνωση της Αθήνας, συγκέντρωσε γύρω του το µισό υπουργικό συµβούλιο, το οποίο (ναι, µε κολάν) θέλησε να δείξει την προσήλωσή του στην αθλητική ζωή.
Η αλληλεπίδραση των προσωπικών στοιχείων ενός πολιτικού µε την πολιτική είναι ένα δεδοµένο και συνήθως ένα µη καταγεγραµµένο στοιχείο.
Η περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι από εκείνες στις οποίες τα προσωπικά στοιχεία επικρατούν πάνω στην πολιτική σε τέτοιο βαθµό που δηµιουργούν προβληµατική κατάσταση. Ο νυν πρωθυπουργός, για λόγους που σχετίζονται µε τη δόµηση, τον χαρακτήρα και την καταγωγή του, επιβάλλει στην πολιτική πρωτόγνωρα και υπερβολικά στοιχεία, έχοντας την αξίωση όχι µόνο να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις του αλλά και να αναγνωριστούν ως πολιτικό προτέρηµα. Κάτι σαν παράσηµα και αποδείξεις ηγεµονικής ικανότητας. Τα παραδείγµατα είναι άπειρα.
Ο Μητσοτάκης προώθησε και ψήφισε αυτές τις µέρες στη Βουλή έναν νόµο για τη συνεπιµέλεια των τέκνων ο οποίος δεν έχει καµία σχέση µε το οικογενειακό δίκαιο και τον εκσυγχρονισµό του. Πρόκειται, όπως ψιθυρίζεται, για την απόφασή του να εξυπηρετήσει µια χούφτα φίλους που δεν είχαν µεγάλη επιτυχία στη δικαστική διεκδίκηση οικογενειακών τους υποθέσεων. Ο Μητσοτάκης όχι µόνο αγνόησε την κοινωνική κατακραυγή και τις αντιδράσεις µες στο κόµµα του, αλλά δεν έκανε ούτε βήµα πίσω. Την επιλογή του αυτή δεν την αντιλαµβάνεται ως σύγκρουση µε την πραγµατικότητα αλλά, αντιθέτως, ως λειτουργία ηγέτη. Πρόκειται για συµπεριφορά στην οποία συναντιούνται οι εξυπηρετήσεις προς ηµετέρους µε τη συµπλεγµατική αντίληψη για την πολιτική.
Ο Μητσοτάκης µαζί µε την επικοινωνιακή του οµάδα προσπαθούν να επιβάλουν την έλλειψη ενσυναίσθησης, την αναξιοπρέπεια και τον κυνισµό του ως άνεση και δικαίωµά του. Συνάντησε στη Θεσσαλονίκη κάποιον πολίτη ΑµεΑ και σε µια επίδειξη άνεσης (ή µήπως ανοησίας;) του είπε «ωραίο το εργαλείο σου», εννοώντας το αναπηρικό καροτσάκι. Αν το έκανε αυτό πρωθυπουργός άλλης ευρωπαϊκής χώρας, θα είχε γίνει βούκινο στα µέσα ενηµέρωσης. Στην Ελλάδα τα πράγµατα είναι διαφορετικά και γίνονται όσο άθλια επιλέγει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Την προηγούµενη βδοµάδα ο Μητσοτάκης αναχώρησε για τριήµερο στην Τήνο (από τα τριήµερα που δεν στερήθηκε ούτε στην καραντίνα) και αφού διέρρευσε στα κανάλια ότι ταξίδεψε µε το πλοίο της γραµµής ως απλός πολίτης, επέστρεψε το πρωί της ∆ευτέρας µε ελικόπτερο επιχειρηµατία. Οταν το Documento αποκάλυψε τη… χορηγία ο Μητσοτάκης απάντησε ότι νοίκιασε ο ίδιος το ελικόπτερο γιατί προέκυψαν έκτακτες ανάγκες. ∆εν έδωσε όµως λεπτοµέρειες για τη µίσθωση, όπως ήταν υποχρεωµένος να κάνει. Στη µνήµη των παλαιότερων στη δηµοσιογραφική πιάτσα επανήλθε η υπόθεση µε το τηλεφωνικό κέντρο που του δώρισαν ο Χριστοφοράκος και η Siemens, αλλά όταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο το πλήρωσε και ισχυρίστηκε ότι ουδέποτε πήρε δώρο.
∆εν πρόκειται για κάποια αστοχία του Μητσοτάκη που οδηγεί σε πρόκληση. ∆εν του καταλογίζει δηλαδή κάποιος ότι κυκλοφορεί µε ελικόπτερα την ώρα που ο κόσµος στοιβάζεται σε λεωφορεία και τρένα κολλώντας Covid. O Μητσοτάκης λειτουργεί έτσι από πεποίθηση, την οποία πρέπει να αποδεχτούν οι πληβείοι. Η γαλαζοαίµατη αναξιοπρέπειά του γίνεται στοιχείο της πολιτικής, αποκαλύπτοντας τον κακοµαθηµένο γόνο µε όλο τον εγωκεντρισµό του.
Κανένας πολιτικός δεν είναι αυτό που φαίνεται, φροντίζει όµως να τηρεί τα προσχήµατα και να µην εκτίθεται. Ο Μητσοτάκης δεν έχει τέτοιο προβληµατισµό και γι’ αυτό είναι υπότροπος στον κυνισµό. Το 2018 χρησιµοποίησε το ελικόπτερο του καναλάρχη Κυριακού ως προσωπικό αεροταξί, περιφρονώντας τις επικρίσεις και τα σχόλια. Πέρυσι το καλοκαίρι και ενώ οι ένοπλες δυνάµεις ήταν σε επιφυλακή λόγω της εµφάνισης του «Ορούτς Ρέις» o πρωθυπουργός χρησιµοποίησε στρατιωτικά ελικόπτερα για να τον µεταφέρουν στην Επίδαυρο προκειµένου να παρακολουθήσει τον Λιγνάδη (αυτόν που αργότερα δεν γνώριζε).
Ποιος άλλος πολιτικός, µε τέτοια µάλιστα περιουσία, θα έκανε αίτηση στον ΟΠΕΚΕΠΕ για να αποζηµιωθεί ως πληµµυροπαθής µε 1.500 ευρώ για µερικές ρίζες ελιές που καταστράφηκαν; Ποιος πρωθυπουργός θα δρούσε µε τέτοια εκδικητικότητα και µικρότητα σε ένα µέσο ενηµέρωσης που τον ελέγχει; Κανένας πλην του Μητσοτάκη.
Στις αποφάσεις του Μητσοτάκη διακρίνονται περισσότερα προσωπικά αποτυπώµατα και συµπτώµατα παρά πολιτικές σταθµίσεις. Απόδειξη είναι ακόµη και ο τρόπος που χρησιµοποιεί την οικογένειά του ως εργαλείο προβολής και παραγωγής συµπάθειας. Κανένας άλλος πρωθυπουργός δεν µετέτρεψε το οικογενειακό του περιβάλλον σε account των social media, προσδοκώντας σε likes για να αντισταθµίσει τα unlikes της πολιτικής του. Κανένας άλλος πρωθυπουργός δεν επέλεξε τόσο απροκάλυπτα την έκθεση των ανθρώπων που έπρεπε να προστατεύσει.
Η ευπρέπεια και η αξιοπρέπεια αποτελούν αξίες στην πολιτική τις οποίες αναγκάζονται να ενστερνιστούν ακόµη κι αυτοί που έχουν προσωπικό έλλειµα. Για τον σηµερινό πρωθυπουργό η αξιοπρέπεια είναι ένας ενοχλητικός κανόνας που δεν θέλει να τηρήσει. Σε βαθµό που να διατηρεί στο περιβάλλον του και να καλύπτει έναν άνθρωπο που ήταν µέρος κυκλώµατος παιδοφιλίας.
Κάποια στιγµή ο Μητσοτάκης θα κριθεί για την πολιτική του. Αυτό όµως για το οποίο θα τιµωρηθεί είναι ότι αντιλαµβάνεται την πολιτική ως εικόνα του εαυτού του.
