Οι εκλογές της 25ης Ιουνίου έχουν μια πρωτοφανή ιδιοτυπία. Δεν θα κρίνουν αν η Ελλάδα θα έχει κυβέρνηση. Το συντριπτικό αποτέλεσμα των εκλογών της περασμένης Κυριακής δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι στις επερχόμενες εκλογές ο Κυριάκος Μητσοτάκης όχι απλώς θα κερδίσει καθαρά, αλλά θα πετύχει μια μεγάλη αυτοδυναμία.
Και καθόλου καμπάνια να μην κάνει η Νέα Δημοκρατία, η αυτοδυναμία της δεν πρόκειται να αμφισβητηθεί, όχι μόνο γιατί η ίδια πέτυχε ένα υψηλό ποσοστό, αλλά κυρίως γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ συνετρίβη.
Πανίσχυρη κυβέρνηση
Κυβέρνηση θα έχουμε λοιπόν. Μάλιστα, η επόμενη κυβέρνηση θα είναι πιο ισχυρή από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση στη Μεταπολίτευση. Η ισχύς της δεν θα στηρίζεται μόνο σε μια άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά και στον έλεγχο της μεγάλης πλειονότητας των ΜΜΕ, καθώς και στις μεγάλες δυνατότητες που θα δώσει η διαχείριση του πακτωλού του Ταμείου Ανάκαμψης.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι για πρώτη φορά από το 1977 θα είναι πολύ μεγάλη (αν όχι τεράστια) η απόσταση μεταξύ της κυβερνητικής πλειοψηφίας και της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αν επαναληφθεί το αποτέλεσμα της 25ης Μαΐου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι ένας παντοδύναμος πρωθυπουργός.
Ο κίνδυνος
Έτσι κι αλλιώς μια κυβέρνηση που παίζει στο πολιτικό γήπεδο χωρίς αντίπαλο συνιστά μείζονα απειλή για τη δημοκρατία. Η ύπαρξης ισχυρής αντιπολίτευσης δεν είναι απλώς μια απολύτως αναγκαία έκφραση του πολιτικού πλουραλισμού. Αποτελεί επίσης ένα εκ των ων ουκ άνευ θεσμικό αντίβαρο στην ενδογενή τάση κάθε κυβέρνησης προς τον δεσποτισμό. Για μια δημοκρατία, μια ισχυρή αντιπολίτευση είναι εξίσου απαραίτητη με μια κυβέρνηση που υπηρετεί με αποτελεσματικότητα το δημόσιο συμφέρον.
Η ισχυρή αντιπολίτευση γίνεται ακόμα πιο αναγκαία όταν έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση που αποδεδειγμένα έχει δείξει την περιφρόνησή της στους δημοκρατικούς κανόνες, την έφεσή της στην ευνοιοκρατία, καθώς και την ιδεολογική προσήλωσή της στις πολιτικές που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ισχυρών του χρήματος σε βάρος αυτών της κοινωνικής πλειονότητας.
Ας μη γελιόμαστε. Με μια πανίσχυρη κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θα δούμε μόνο σε παροξυμένη μορφή όλα τα κακώς κείμενα της πρώτης τετραετίας. Η νέα κυβέρνηση θα επιχειρήσει να εφαρμόσει εκείνες τις ακραίες πτυχές του νεοφιλελεύθερου προγράμματος της που δεν μπόρεσε να εφαρμόσει μέχρι σήμερα.
Όπως άλλωστε εδώ και καιρό έχει προαναγγείλει ο Μάκης Βορίδης, θα επιχειρηθεί η ανατροπή της (υποτιθέμενης) αριστερής ηγεμονίας, δηλαδή το ξήλωμα των προοδευτικών κατακτήσεων της Μεταπολίτευσης. Τη Δευτέρα ο Άδωνις Γεωργιάδης ανακοίνωσε ότι επίκειται μια αντιδραστική αναθεώρηση του συντάγματος.
Το ζητούμενο
Το ζητούμενο λοιπόν είναι αν το πρωί της 26ης Ιουνίου η Ελλάδα θα έχει ισχυρή αντιπολίτευση, προκειμένου να περιορίσει την παντοδυναμία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Από τη σκοπιά της Αριστεράς και του προοδευτικού κόσμου, η ψήφος στις επερχόμενες εκλογές θα είναι ψήφος δημοκρατικής αντίστασης.
Αρκεί βέβαια τα κόμματα της εξ αριστερών αντιπολίτευσης να μην επιδοθούν σε έναν αυτοκαταστροφικό «εμφύλιο», ο οποίος τον μόνο που θα ευνοήσει, θα είναι τον κ. Μητσοτάκη.