Eκεί στα μέσα της δεκαετίας του ’60 εμφανίστηκαν στο χωριό οι πρώτες σκαπτικές μηχανές, αντικαθιστώντας το ησιόδειο αλέτρι. Μπορούσαν να προσαρμόσουν, να κοτσάρουν σε αυτήν τη μηχανή μια μικρή ρυμούλκα κι έτσι γινόταν και μεταφορικό μέσο. Σε αυτήν την καρότσα φορτώνονταν ο πατέρας μου και άλλοι έξι-εφτά άνθρωποι από το χωριό, που ήσαν άκρως επικίνδυνοι για το καθεστώς, και πήγαιναν μια φορά τη βδομάδα στο διπλανό χωριό όπου έδρευε σταθμός χωροφυλακής και έδιναν το «παρών». Γιατί; Γιατί δεν πέρναγε μέρα κατά την οποία αυτοί οι έξι-εφτά να μη μηχανορραφούν για την ανατροπή του καθεστώτος και να μην επιβουλεύονται τα ιερά και όσια του έθνους, να ξεπουλήσουν την πατρίδα τους στους μισητούς κομμουνιστές. Αυτό συνεχίστηκε και μετά το ’74 ώσπου διορίστηκε στον σταθμό της χωροφυλακής ένας εχέφρων άνθρωπος, ο οποίος γελούσε με τα καμώματα του καθεστώτος και είδε αμέσως πόσο απλοί και ακίνδυνοι, φτωχοί και αμέτοχοι ήσαν οι καψεροί -δεν θυμάμαι πότε ακριβώς έπαψε αυτή η γελοιότητα, αυτή η χυδαιότητα.
Και έρχεται σήμερα ο φέρελπις κυβερνητικός εκπρόσωπος να λέει [χωρίς να ντρέπεται] ότι από τη συμπεριφορά του Πολάκη δημιουργείται μείζον ζήτημα για τη δημοκρατία και συνέχισε το [φάλτσο] βιολί του επιμένοντας ότι στην αντιπολίτευση επικρατούν λογικές περασμένων εποχών. Ποιες ακριβώς εποχές εννοεί ο νεαρός εκπρόσωπος; Της βίας μήπως και νοθείας και της τρομοκρατίας του κόμματος που αυτός υπηρετεί σήμερα; Τότε που έστελναν οι προπάτορές του στα ξερονήσια τη μισή Ελλάδα, που γέννησαν δύο χούντες, που απαγόρευαν στους μισούς και παραπάνω Ελληνες να διοριστούν στο Δημόσιο, που απαιτούσαν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων για να αναγνωρίσουν κάποιον ως νομοταγή πολίτη, ακόμη και ως άνθρωπο;
Δεν ντρέπονται επιτέλους καθόλου; Δεν διαβάζουν αυτά τα μειράκια ιστορία ή τους διδάσκουν στα κομματικά τους όργανα τη δική τους, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους; Και τι εννοούν όταν λένε δημοκρατία; Τη δημοκρατία των ολίγων; Τη δημοκρατία των δικών τους ανθρώπων του κεφαλαίου; Τη συρρίκνωση μήπως του εθνικού συστήματος υγείας, την οποία δεν πρόλαβαν να εφαρμόσουν λόγω κορονοϊού; Την εισαγωγή θεοκρατικών αντιλήψεων στην Παιδεία; Την αποστροφή τους προς τον πολιτισμό και τις ασθενείς κοινωνικές τάξεις; Τι ξεφεύγει από το έρκος των οδόντων τους; Αλλά θέλουν και τα λεν, δεν τους ξεφεύγουν -αυτό βέβαια πρέπει να πάψει και μάλιστα όσο γίνεται πιο σύντομα, διότι αυτοί οι κύριοι είναι που καλλιεργούν το εμφυλιοπολεμικό κλίμα και όχι τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Για δες, κάποιοι δημοκράτες που μας προέκυψαν τώρα στ’ απότρυγα.
