Οι όχι και τόσο καλοί γνώστες της αγγλικής αναρωτήθηκαν αρχικά πώς προφέρεται το predator: πριντέιτορ, πρεντέιτορ, πρεντάτορ; Αφού ξεπεράσαμε το θέμα της εκφοράς (πρέντατορ), οι απορίες μεταφέρθηκαν στο πεδίο της ερμηνείας. Τι είναι τελικά το predator; Και γιατί το ισραηλινό παρακράτος και η υπόλοιπη αλυσίδα μεταπρατών του επέλεξαν να δώσουν αυτό το όνομα στο ανελέητο λογισμικό, που κατασπαράσσει όλη την ψηφιακή ύπαρξη των θυμάτων του;

Predator είναι, λοιπόν, κάθε σαρκοβόρο ζώο, πτηνό, θηλαστικό, ενδεχομένως και ασπόνδυλο έχει τον ρόλο του κυνηγού, του αρπακτικού στον σκληρό κόσμο του ανταγωνισμού των ειδών.

Επειδή, όμως, αυτή η μεταφορά αδικεί τα ζωάκια -αετούς, γεράκια, λιοντάρια, τζάγκουαρ, καρχαρίες, κροκόδειλους-, τα οποία, στο κάτω κάτω, βλέπουν τα θηράματά τους απλώς ως τροφή και η αρπακτικότητά τους είναι έκφραση της πείνας τους και της ενοχλητικής διέγερσης των γαστρικών υγρών τους, το ερώτημα είναι ποιος είναι ο πραγματικός predator της εγχώριας ζούγκλας: Το μεγάλο αρπακτικό της εξουσίας, ο καθολικός «κυνηγός» της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, ο μεγάλος άρπαγας του δημόσιου πλούτου, του λαϊκού εισοδήματος, της κοινής λογικής.

Καθώς ο κύκλος του μεγάλου άρπαγα κλείνει, καθώς οι κάτω τον έχουν ήδη εγκαταλείψει, οι πάνω παίρνουν αποστάσεις ασφαλείας από τον ίδιο και το περιβάλλον του, οι εκ δεξιών του «την κάνουν» με ελαφρά πηδηματάκια, οι εξ αριστερών του έχουν κηρύξει πόλεμο, οι κολλητοί του είναι έτοιμοι να τον δώσουν, οι χορηγοί του τον κρεμάνε στα μανταλάκια (του περιπτέρου), οι χορηγούμενοι και ευεργετούμενοι σιωπούν, οι υπερατλαντικοί φίλοι είναι καχύποπτοι και οι Ευρωπαίοι εταίροι του φυλάν’ τα ρούχα τους, για να ’χουν τα μισά, το ερώτημα πλέον είναι ένα: ποιος θα κόψει τα φτερά του Predator; Ποιος θα τον οδηγήσει σε συντριβή στη γη;

«Στον ουρανό επέταγε αρπακτικό πουλάκι κι όλοι μαζί φωνάζανε… (δικό σας, συνάνθρωποι)».