Ενάντια στην πρακτική που έχει ακολουθηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια και σε εναρμόνιση με πρακτικές κρατών μελών που δεν διακρίνονται για τον σεβασμό τους στην Ευρωπαϊκή και Διεθνή Έννομη Τάξη (Ουγγαρία, Κροατία) η Κυβέρνηση Μητσοτάκη αναγνωρίζει από χτες την Τουρκία ως «ασφαλή χώρα» για αιτούντες διεθνούς προστασίας από πέντε χώρες: Συρία, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Μπαγκλαντές και Σομαλία.
Εντελώς τυχαία πρόκειται για τις χώρες που πολίτες τους συνθέτουν τη συντριπτική πλειοψηφία όσων καταφεύγουν στη χώρα μας για να ζητήσουν Άσυλο.
Από τη στιγμή όμως που η Τουρκία δεν επιτρέπει επιστροφές μια τέτοια ενέργεια δεν μπορεί παρά να έχει ως πρακτική συνέπεια τον εγκλωβισμό ανθρώπων στη χώρα μας που ενώ θα απορρίπτεται το αίτημά τους για άσυλο, δεν θα είναι δυνατή η επιστροφή τους.
Πέρα από τα αυτονόητα ηθικά ζητήματα που προκύπτουν, η μετατροπή της Ελλάδας σε «φυλακή απορριφθέντων» και μάλιστα με ένα έωλο νομικό καθεστώς που ουσιαστικά τους παγιδεύει στη χώρα μας, ποιον ακριβώς εξυπηρετεί;
Σίγουρα όχι τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών, πολύ περισσότερο των κατοίκων των νησιών. Δυστυχώς εδραιώνεται καθημερινά η πεποίθηση πως η χώρα μετατρέπεται με ευθύνη κι επιλογή της Κυβέρνησης Μητσοτάκη σε Γκουαντάναμο της Ευρώπης. Τώρα, καταλαβαίνουμε ότι αυτό το Γκουαντάναμο θα «χωράει» πολύ περισσότερους. Τώρα καταλαβαίνουμε καλύτερα τί εννοούσε ο κ. Μηταράκης όταν πριν από λίγες μέρες ζητούσε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η Ελλάδα να «αρκεστεί» στη φύλαξη και να μην «επιβαρυνθεί» και με την ένταξη προσφυγικών πληθυσμών.
Τώρα καταλαβαίνουμε ακόμη καλύτερα ότι αυτή η κυβέρνηση κάθε μέρα που περνά γίνεται πιο επικίνδυνη. Και για τους Έλληνες πολίτες, αλλά και για τους πρόσφυγες και μετανάστες.