Της Γεωργίας Λυμπέρη

Μετά τη Μεγάλη λίμνη και πριν το φυτώριο των Βασιλικών στο Στενοκλειδι παίρνεις έναν χωματόδρομο για να μπεις στην καρδιά του δάσους . Δρόμος και αντιπυρική ζώνη ταυτόχρονα. Δάσος! αυτό που μας έρχεται λανθασμένα στο μυαλό ακούγοντας τη λέξη: πεύκα ,μόνο πεύκα …εδώ η εικόνα επιβεβαιώνει την παλαιά αντίληψη περί δάσους. Στη ρίζα τους ρείκια , γκουρμέ φαγητό για τα μελίσσια, πιο πέρα βούρλα σε προειδοποιούν για τη συγκέντρωση νερού.

Μια μικρή λίμνη και κάτι κτίσματα… Κτίσματα, άλλα εγκαταλελειμμένα, κατεστραμμένα και κάποια να φαίνονται γερά.

Πλησιάζεις κι εκεί αποκαλύπτεται η ομορφιά της παρακμής ; η εγκατάλειψη ; μαζί με την πληροφορία: μεταλλεία λευκόλιθου.  Ούπς…τι είναι ; Ο συνοδοιπόρος κάτι ξέρει παραπάνω. Στην περιοχή μέχρι το εξήντα; υπήρχαν στοές -γαλαρίες απ’ όπου γίνονταν εξόρυξη λευκόλιθου. Μεταλλεία Αποστολίδη και πιο πέρα μεταλλεία Σκαλιστήρη. Από εκεί με βαγονέτα μεταφέρονταν στην περιοχή του Αγίου Παύλου στον κόλπο της Καλλονής.

Πολλοί κάτοικοι της περιοχής και όχι μόνο έργα όταν εκεί … Στο εγκαταλελειμμένο κτίριο κασάκια με δείγματα πετρωμάτων από την περιοχή …

Που χρησιμοποιούνταν ; Χρησιμοποιείται ; Αντικαταστάθηκε ; Διαβαζω: “Ο λευκόλιθος ή μαγνησίτης χρησιμοποιείται σε μεγάλη έκταση, ως πυρίμαχο υλικό, από τη βιομηχανία …. Στη βιομηχανία χάλυβα, στη βιομηχανία θειϊκού οξέος, ζάχαρης, λιπασμάτων, υαλουργίας, φαρμάκων και γεωργικών φαρμάκων…” και διάφορες άλλες χρήσεις.  Με τόσες χρήσεις γιατί σταμάτησε η εξόρυξη του; Λόγω μεταφορικών; Ίσως … Έτσι έμειναν τα πέτρινα κτίρια να ρημάζουν παρατημένα … Κύκλοι παραγωγικής διαδικασίας που χάνονται…δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς και βλέπεις τις σακούλες ρητινοσυλλογής στα πεύκα παράλληλα με τα χαρακτηριστικά ντενεκεδάκια από παλιά .. …

Ωραία υπάρχει μια παραγωγική συνέχεια σε άλλον τομέα, σκέφτεσαι. Πλησιάζεις να φωτογραφίσεις κι εκεί απλά διαπιστώνεις πως οι σακούλες σε ξεγέλασαν.

Όχι, λάθος έκφραση… οι σακούλες δε σε ξεγέλασαν, απλά εγκαταλείφθηκαν όπως όλα τα προγράμματα που με σήμα την επιδότηση εκμαύλισαν γενιές …