Η ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στα πανεπιστήμια την περασμένη εβδομάδα πιστοποίησε και με στοιχεία τον στόχο της θέσπισης της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής. Τον αποκλεισμό από την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση χιλιάδων μαθητών και το σταδιακό κλείσιμο πανεπιστημιακών τμημάτων. 40.000 υποψήφιοι έμειναν εκτός ΑΕΙ.

Δυστυχώς, δεν είναι ο μόνος αποκλεισμός που υπάρχει στο εκπαιδευτικό σύστημα. Θεωρητικά, με βάση το σύνταγμα και την εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, θα έπρεπε το υπουργείο Παιδείας κάθε χρόνο να κάνει απολογισμό για το τι γίνεται. Πόσοι μαθητές εγκαταλείπουν το υποχρεωτικό σχολείο; Τι έχει κάνει για να ενταχθούν πάλι στο σχολείο; Τι μέτρα στήριξης των παιδιών αυτών έχει πάρει; Αυτός είναι ο πρώτος αποκλεισμός. Υπολογίζεται ότι χιλιάδες παιδιά εγκαταλείπουν το υποχρεωτικό σχολείο. Δεν είναι αυτός ένας μεγάλος αποκλεισμός από τη γνώση;

Και πάμε παρακάτω. Γυμνάσιο και Λύκειο. Εδώ έχουμε ένα τρομακτικό φαινόμενο. Τον θεσμό των φροντιστηρίων και των ιδιαίτερων. Εάν δεν φοιτήσεις σε αυτόν τον θεσμό, οι πιθανότητες επιτυχίας στις εξετάσεις και εισαγωγής στα ΑΕΙ μειώνονται δραματικά. Πόσες οικογένειες έχουν τη δυνατότητα να εξασφαλίζουν τη δαπάνη για πλήρη φροντιστηριακή υποστήριξη; Και όχι μόνο για έναν χρόνο, αλλά για δύο, τρία ή και έξι; Αν αυτό δεν είναι διαδικασία αποκλεισμού, τότε τι είναι; Εάν μάλιστα προστεθούν και οι δαπάνες για την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας, τότε ο προϋπολογισμός γίνεται δυσβάστακτος και για δεκάδες χιλιάδες οικογένειες απαγορευτικός.

Ο αποκλεισμός εδώ δεν είναι μια κι έξω. Τραυματίζει και πονάει πολλές χιλιάδες κάθε χρονιά. Και έρχεται μετά ο αποκλεισμός από τα ΑΕΙ. Αυτός που φέτος έχει γίνει με σχέδιο και στόχο από την κ. Κεραμέως. Αυτή είναι η βαθιά “μεταρρύθμιση” που έκανε. Τον τελικό, μεγάλο αποκλεισμό από τη γνώση. Ούτε η δωρεάν Παιδεία την ενδιαφέρει ούτε η Παιδεία για όλους. Μόνη φροντίδα της η ταξική Παιδεία και η εξυπηρέτηση των συμφερόντων της παραπαιδείας και των κολεγίων.