Το σκάνδαλο των υποκλοπών έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός αντιδεξιού-αντιμητσοτακικού μετώπου. Τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης συγκλίνουν στο αίτημά τους για τη λειτουργία της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής και για την άρση του απορρήτου.
Ο εκφοβισμός των ψηφοφόρων του κέντρου με την “πολιτική τερατογένεση” που επιχείρησε ο Κυρ. Μητσοτάκης δείχνει πόσο σοβαρό θεωρούν στο Μέγαρο Μαξίμου το ενδεχόμενο της προοδευτικής διακυβέρνησης μετά τις πρώτες εκλογές, με απλή αναλογική.
Το γεγονός είναι ότι η ΝΔ έχει πλήρως απομονωθεί στη Βουλή και η μοναδική δυνητική συμμαχία της είναι με την “Ελληνική Λύση” του Κυρ. Βελόπουλου και με τη δεξιά πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ υπό τον Α. Λοβέρδο, εφόσον αποφασίσει να προκαλέσει διάσπαση του κόμματός του.
Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μπορεί να συνομιλήσει και με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και με το ΜέΡΑ 25 (δεδομένου ότι το ΚΚΕ αποκλείει τη συμμετοχή του σε οποιαδήποτε κυβέρνηση) υπό προϋποθέσεις:
► Ο Ν. Ανδρουλάκης προτάσσει την προγραμματική σύγκλιση και δεν θεωρεί δεδομένο ότι πρωθυπουργός θα είναι ο αρχηγός του πρώτου κόμματος, αλλά συναρτά την επιλογή με τα εκλογικά ποσοστά.
► Ο Γ. Βαρουφάκης ζητά προγραμματική συμφωνία πριν από τις εκλογές και όχι μετά.
Αυτό σημαίνει ότι αν ο Αλ. Τσίπρας παρουσιάσει συγκεκριμένες θέσεις και ζητήσει από τα κόμματα του προοδευτικού τόξου να τις αξιολογήσουν, θα ανοίξει ο δρόμος για έναν διακομματικό διάλογο που μπορεί να οδηγήσει, ανάλογα και με το αποτέλεσμα των εκλογών, σε προοδευτική διακυβέρνηση.
Το κοινωνικό αίτημα για πολιτική αλλαγή είναι ισχυρότερο από τις κομματικές σκοπιμότητες. Ή, ακριβέστερα, πρέπει να αποδειχθεί ότι είναι.