Δεν ήξερες τι να κάνεις βλέποντας τις εικόνες από τη διαδήλωση των αντιεμβολιαστών στο Σύνταγμα τις προάλλες με τους φασίστες, τους νοσταλγούς του Παπαδόπουλου, τους θρησκόληπτους και τους κάθε λογής «ψεκασμένους». Να γελάσεις ή να κλάψεις με την άγνοια, την αμορφωσιά και τον φανατισμό; Κι επειδή στο παγκόσμιο χωριό που ζούμε η πανδημία μάς αφορά όλους, έκανα ένα νοερό άλμα στη Φλόριντα των ΗΠΑ όπου μαίνεται ο «πόλεμος της μάσκας».
Εκεί πολλά σχολεία ξανανοίγουν με φυσική παρουσία. Επειδή όμως είναι πια σχεδόν κυρίαρχη η μεταδοτικότερη Δέλτα, κυβέρνηση και υγειονομικές υπηρεσίες απευθύνουν ισχυρή σύσταση για τη χρήση μάσκας, αφήνοντας στη διακριτική ευχέρεια των τοπικών παραγόντων και των διευθυντών των σχολείων αν θα την κάνουν υποχρεωτική. Ο κυβερνήτης της Φλόριντα Ρον ΝτεΣάντις, ένας φανατικός φιλοτραμπικός Ρεπουμπλικανός, εξέδωσε εντολή κατά της υποχρεωτικής χρήσης της μάσκας εντός των ορίων της Πολιτείας. Δυο σχολεία τον αψήφησαν και αποφάσισαν ότι μαθητές και διδακτικό προσωπικό θα φορούν υποχρεωτικά μάσκα. Ο ΝτεΣάντις τα απείλησε με κυρώσεις, όμως δικαστήριο της Φλόριντα δικαίωσε τους διευθυντές των σχολείων και τους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων αποφαινόμενο ότι ο κυβερνήτης υπερέβη τα καθήκοντά του.
Κατόπιν έπεσε το μάτι μου σε ένα άρθρο στο CNN με τίτλο «Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε αυτή την πανδημία και σε εκείνη που σκότωσε 50 εκατομμύρια ανθρώπους», με αναφορά στην προηγούμενη μεγάλη πανδημία του 1918-1920. Αυτή η διαφορά, σύμφωνα με το άρθρο, είναι ότι «διαθέτουμε εργαλεία για να αντιμετωπίσουμε αυτή τη νέα ασθένεια – συμπεριλαμβανομένων και των εμβολίων». Κι όμως, εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη πιστεύουν ότι το εμβόλιο θα τους αλλοιώσει το DNA, ότι είναι ένα όπλο μαζικής καταστροφής για να εξολοθρευτεί σημαντικό τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού και η μάσκα, αν δεν είναι μέσο ελέγχου και υποταγής, σίγουρα θα τους προκαλέσει δύσπνοια, υποξία ή θα βγάλουν σπυράκια. Ο χώρος δεν επιτρέπει περαιτέρω αναλύσεις σχετικά με την ανοησία του ανθρώπινου είδους. Χωράει όμως την παροιμία «κάποιου του χάριζαν γάιδαρο κι εκείνος τον κοίταζε στα δόντια».