Ας σκεφτούμε τι πραγματικά είπε στο Ζάππειο ο απίθανος πρωθυπουργός μας, μιλώντας ως εκπρόσωπος ενός πολιτικού κατεστημένου που χρεοκόπησε τη χώρα, την ισοπέδωσε με δύο Μνημόνια και τώρα ζητάει και τα ρέστα.
Όσοι αντιτάχθηκαν σε αυτή την κόλαση είναι οι «λαϊκιστές».
Όσοι ψήφισαν κυβερνητική αλλαγή το 2015 είναι τα θύματα του λαϊκισμού.
Αυτό εννοούσε στο Ζάππειο ο πρωθυπουργός, υπενθυμίζοντας σαν καλός νενέκος με πόσο φανατισμό και αδιαλλαξία το κόμμα του πολέμησε υπέρ των δανειστών, υπέρ των Μνημονίων και της ύφεσης, εναντίον του κουρέματος του χρέους. Κάνοντας μάλιστα ότι δεν άκουσε τους Ευρωπαίους αξιωματούχους, που μας ζητούσαν συγγνώμη για τα Μνημόνια.
Σκοτεινή παρένθεση αποκάλεσε ο Μητσοτάκης την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, που έκλεισε επιτέλους τα Μνημόνια, πήρε αναδιάρθρωση για το χρέος, μείωσε 10 μονάδες την ανεργία και του άφησε και 37 δισεκατομμύρια στα συρτάρια.
Αλλά, ναι, ήταν λαϊκισμός και σκοτεινή παρένθεση. Ενώ η αντιπολίτευση που έκανε ο Μητσοτάκης δεν ήταν λαϊκισμός.
Δεν ήταν λαϊκισμός η τυμβωρυχία στο Μάτι, οι συνεχείς πολεμικές για το κότερο, το σπίτι, το ταχύπλοο, οι κραυγές για τη μαστούρα της φαρμακευτικής κάνναβης.
Δεν ήταν λαϊκισμός το «πουλήσατε τη Μακεδονία για τις συντάξεις» και το «πώς θα ανεβείτε στη Θεσσαλονίκη, κύριε Τσίπρα». Δεν ήταν λαϊκισμός το να ψηφίζεις την επαναφορά της 13ης σύνταξης και μόλις κερδίζεις τις εκλογές να την καταργείς.
Ρε, δεν ντρέπεστε λίγο.