Η κυβέρνηση λοιπόν ανακοίνωσε την περασμένη Τρίτη ότι βάζει το μοριακό τεστ σε διατίμηση και καθορίζει την τιμή του στα 47 ευρώ.
Από 60 που ήταν η τιμή του μέχρι τώρα.
Και το κάνει γιατί παρακολουθεί τα κοινωνικά δίκτυα. Και, τελευταία, η αγανάκτηση για την τιμή του μοριακού τεστ φούντωνε.
Ας δούμε λοιπόν το εξής: η μείωση της τιμής από τα 60 στα 47 είναι μείωση 21%.
Και δεν κουνήθηκε φύλλο ούτε διαμαρτυρήθηκε κανένας από αυτούς που πουλάνε μοριακά τεστ. Γεγονός που δείχνει πόσο εξοργιστικό ήταν το επίπεδο κερδοσκοπίας μέχρι τώρα.
Αλλά και πόσο ικανοποιητικό παραμένει, ακόμα και μετά τη μείωσή του.
Η τιμή είναι πολύ ψηλή για τις ιδιωτικές τσέπες. Αν μία τετραμελής οικογένεια χρειαστεί μοριακά τεστ, θέλει 188 ευρώ, απλός πολλαπλασιασμός είναι.
Γι’ αυτό στα σημεία που γίνονται δωρεάν μοριακά τεστ δημιουργούνται τεράστιες ουρές, με άπειρες ώρες αναμονής.
Πράγμα που είναι απολύτως αντίθετο με τη φιλοσοφία των υγειονομικών μέτρων σε μια πανδημία.
Και υπάρχουν και πιο περίπλοκες περιπτώσεις. Κάποιος, ας πούμε, που πρέπει να πηγαίνει στο νοσοκομείο τρεις φορές τον μήνα για κάποια θεραπεία, πρέπει να κάνει ισάριθμα μοριακά τεστ.
Και επειδή το κόστος είναι πολύ μεγάλο, μόνη του επιλογή είναι να κάθεται στην ουρά να περιμένει.
Και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο και πολύ επίπονο για τον ίδιο, στον βαθμό που ήδη έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας.
Και τι συνθήκες διαμορφώνει αυτή η κατάσταση: αυξάνονται πολύ οι άνθρωποι που πληρώνουν το μοριακό τεστ, ακόμα και αν τους πέφτει πολύ ακριβό, γιατί δεν αντέχουν να υποστούν την ταλαιπωρία τού δωρεάν.
Και αυτή ακριβώς είναι η φιλοσοφία με την οποία δουλεύει ο ιδιωτικός τομέας της Υγείας. Όσο μεγαλύτερη η ταλαιπωρία στη δημόσια Υγεία τόσο ψηλότερα τα κέρδη στην ιδιωτική.
Εμ, ο Πολάκης κάπνιζε, δεν σας άρεσε.
Και ο Ξανθός ήθελε δημόσια πρωτοβάθμια Υγεία για να σας κάνει σοβιετία.
Πάμε στα εξοργιστικά τώρα: οι ίδιοι που πουλάνε το τεστ 60 ευρώ στην Ελλάδα, στην Κύπρο το πουλάνε 20 ευρώ.
Και προφανώς αυτό είναι κάτι για το οποίο τόσο η εταιρεία όσο και το υπουργείο Ανάπτυξης οφείλουν μια απάντηση.
Τι θα έπρεπε να συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, αν ήμασταν στοιχειωδώς κανονική ευρωπαϊκή χώρα:
Πρώτον, τα τεστ θα έπρεπε να συνταγογραφούνται. Όπως γίνεται με τα φάρμακα.
Δεύτερον, το Δημόσιο θα έπρεπε να έχει κάνει όλες τις κινήσεις και τις διαπραγματεύσεις, για να μην κοστίζουν στα ταμεία ο κούκος αηδόνι.
Όπως γίνεται με τα φάρμακα.
Και, τρίτον, θα έπρεπε η πρόσβαση των πολιτών σε κάποιον αριθμό μοριακών τεστ να είναι ευχερής και ασφαλής.
Όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.
Επ’ αυτού, βγήκε ο Άδωνης Γεωργιάδης και είπε το κλασικό. Τι λέτε τώρα, αν συνταγογραφήσουμε τα μοριακά τεστ, θα ξαναμπούμε σε Μνημόνιο.
Αλλά ναι, προφανώς. Αν το Δημόσιο πλήρωνε στο κόστος που θέλουν οι ιδιώτες, θα ήταν βαρύ το τίμημα.
Το θυμόμαστε και από τη Novartis άλλωστε. Κάτι θα έχει ακουστά και ο Άδωνις, που μας συνιστά οικονομία.
Αλλά το Δημόσιο μπορεί να εξασφαλίσει χαμηλές τιμές. Αλλιώς θα είχε χρεοκοπήσει όλη η Ευρώπη.
Και επιπλέον, αν δεν καταβάλει χρήματα στην πρόληψη, θα τα καταβάλει στη νοσηλεία και σε άλλες ζημιές. Έτσι είναι οι πανδημίες.
Αλλιώς έχουμε ανύπαρκτο Δημόσιο και έκρηξη της ιδιωτικής κερδοσκοπίας. Έτσι είναι οι κατοχές.
