Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε ένα κυβερνητικό πρόγραμμα “ριζοσπαστικού ρεαλισμού”, όπως το χαρακτήρισε, ως βάση συνεργασίας με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις τις οποίες δεν κατονόμασε, αλλά όλοι καταλαβαίνουν ότι απευθύνεται πρωτίστως στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, που αναμένεται να κρατήσει κλειστά τα χαρτιά του μέχρι τις εκλογές.
Αναγνώρισε ως μείζον λάθος της “πρώτης φοράς Αριστερά” την υπερφορολόγηση ομάδων της μεσαίας τάξης και παρουσίασε τα επιτεύγματα της περιόδου 2015-2019 για τα οποία είναι περήφανος. Αγκαλιάζοντας τον Ζόραν Ζάεφ έδειξε τη σημασία που αποδίδει στη συμφωνία των Πρεσπών – για το συμβολισμό και για την ουσία. Και επέμεινε, ρίχνοντας γέφυρες στην “Ομπρέλα” της αριστερής ταυτότητας, ότι το δίλημμα “σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα” είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.
Πολλά θα κριθούν στη διαδικασία εκλογής ηγεσίας από τη βάση στις 15 Μαϊου. Το μέγεθος της συμμετοχής και η δυναμική που φανεί στις εγγραφές μελών την τελευταία μέρα θα καθορίσουν τις δυνατότητες που θα έχει ο επανεκλεγείς πρόεδρος να παρουσιάσει μια νέα ηγετική ομάδα με τα πρόσωπα που έχει επιλέξει για να πρωταγωνιστήσουν στην “προοδευτική διακυβέρνηση” χωρίς αυτό να σημαίνει οριζόντια περιθωριοποίηση όλης της παλιάς φρουράς.
Μέχρι τότε θα πρέπει το εσωκομματικό debate που θα λήξει, βάσει των συσχετισμών, θριαμβευτικά υπέρ του Αλ. Τσίπρα, να ολοκληρωθεί χωρίς να έχει προκαλέσει μη αναστρέψιμες επιπλοκές στην υγεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ή κάποια μόνιμη αναπηρία. Και ως προς αυτό η ευθύνη όλων, όχι μόνο του προέδρου, είναι μεγάλη.
Ο Κ. Μητσοτάκης και το σύστημα που τον στηρίζει προσδοκά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από την εσωστρέφεια. Την Κυριακή θα ξέρουμε αν και πόσο θα απογοητευτεί.