Ο κορονοϊός σκοτώνει κάθε μέρα χιλιάδες ανθρώπους σ’ όλο τον κόσμο, κι ενώ υπάρχει πλέον το εμβόλιο, αυτό διατίθεται σε όποιον δίνει τα περισσότερα. Είναι το κέρδος που τίθεται πάνω από τη ζωή. Είναι οι φαρμακοβιομηχανίες που συγκρούονται, καθώς αυτό που της καθοδηγεί είναι το κέρδος. Αν δεν υπάρχει κέρδος δεν κινούνται. Είναι η νεοφιλελεύθερη εκδοχή του καπιταλισμού, η πιο άγρια, η πιο απάνθρωπη απ’ όλες.
Είναι γνωστό ότι η κρίση είχε προβλεφθεί εδώ και 15 χρόνια (από την επιδημία του SARS), αλλά δεν έκαναν απολύτως τίποτα, καθώς η “προετοιμασία” δεν ήταν κερδοφόρα. Ακόμα και όταν υπήρχε πρόβλεψη, αυτή υπονομεύονταν. Ο Ομπάμα, για παράδειγμα, όπως αναφέρει ο Νόαμ Τσόμσκι, «είχε αναθέσει σε μια μικρή εταιρεία στην Καλιφόρνια την παραγωγή ποιοτικών αλλά φτηνών αναπνευστήρων για ΜΕΘ… Όμως η εταιρεία γρήγορα αγοράστηκε από μια μεγαλύτερη, την Covidien, που φτιάχνει ακριβούς αναπνευστήρες, και «έθαψε» το πρόγραμμα των φτηνών γιατί δεν ήθελε ανταγωνισμό στα προϊόντα της, και γι’ αυτό ακύρωσε το κυβερνητικό συμβόλαιο, με το επιχείρημα ότι δεν είναι αρκετά κερδοφόρο»! Στο πολιτικό πεδίο οι απαγορεύσεις που επιβάλλονται στις κυβερνήσεις ώστε να μην κάνουν τίποτα είναι φοβερές. Οι φαρμακοβιομηχανίες-κολοσσοί έχουν τεράστια ισχύ και είναι αδύνατο στις κυβερνήσεις να παρέμβουν, καθώς ο νόμος του κέρδους θεωρείται απαράβατος, και η ανάπτυξη εμβολίων δεν είναι τόσο επικερδής όσο οι κρέμες σώματος!
Ένα θέατρο του παραλόγου, που έχει τίτλο «Όλα για το κέρδος». Τζογάρουν πάνω στις ζωές των ανθρώπων! Έτσι, ενώ, σήμερα, στο Ισραήλ εμβολιάζονται ήδη οι άνθρωποι πολύ μικρών ηλικιών, στην Ευρώπη εμβολιάζονται ακόμα οι 80χρονοι, καθώς τα εμβόλια δεν φθάνουν. Ακόμα και αξιωματούχοι της Ε.Ε. καταγγέλλουν τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες! Όσο για την «αλληλεγγύη» στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτή είναι κενό γράμμα. Αυτός είναι ο καπιταλισμός. Και ακόμα χειρότερα, αυτό που μας συμβαίνει, τώρα, δεν είναι τίποτα μπροστά στις νέες πανδημίες, που έρχονται, καθώς οι αιτίες που τις δημιουργούν δεν αντιμετωπίζονται, αντιθέτως ενισχύονται.
Η πανδημία αξιοποιείται για τη διαμόρφωση μιας νέας βιο-εξουσίας, που θα ελέγχει και θα επιτηρεί ολοκληρωτικά τους ανθρώπους, για τη δημιουργία μιας νέας κοινωνίας, που θα βασίζεται στο φόβο και την καταστολή, κι ενός νέου ανθρωπότυπου, που θα είναι ένα σώμα έγκλειστο σ’ ένα σπίτι-φυλακή, μια ψυχή συσσωρευμένη σε μάζα, χωρίς ζωή, διαμεσολαβημένη από τα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης».
Υπάρχει άλλη λύση; Η απάντηση είναι καταφατική. Αυτή, όμως, προϋποθέτει μια άλλη οικονομική λειτουργία που θα θέτει πάνω απ’ όλα από τη ζωή, συμπεριλαμβάνοντας σ’ αυτή και μια άλλη σχέση με τη φύση. Είναι γνωστό ότι η απειλή της πολιομυελίτιδας τερματίστηκε με το εμβόλιο του Σαλκ, από έναν κυβερνητικό θεσμό, χωρίς ευρεσιτεχνία, και το οποίο έγινε διαθέσιμο σε όλους. Αυτό μπορεί να γίνει και τώρα, αλλά στερεί κέρδη από τα βαμπίρ του νεοφιλελευθερισμού. Γι’ αυτό η λυσιτελής αντιμετώπιση του προβλήματος έχει ως προϋπόθεση και την αντιμετώπιση της νεοφιλελεύθερης «πανούκλας».