Γράφει ο Ορέστης Μεταξάς
Στη συνέντευξη του στο MEGA στην Ελεονόρα Μελέτη ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε ότι μπορεί και να έκλαψε ιδιωτικά για το δυστύχημα των Τεμπών.
Ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να συγκλονίζεται, να ευαισθητοποιείται και να συμπάσχει όταν τραγικά γεγονότα συγκλονίζουν τις κοινωνίες. Όμως από ότι θυμόμαστε η αρχική αγωνία του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν πως θα αποσείσει τις ευθύνες της κυβέρνησης του και του ίδιου ως πρωθυπουργού από το τραγικό συμβάν των Τεμπών. Αυτό συνεχίστηκε και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η προσπάθεια να μας πείσουν ότι όλα λειτουργούσαν περίπου τέλεια και εν πάση περιπτώσει για το δυστύχημα φταίνε το ίδιο όλες οι κυβερνήσεις από τον Τρικούπη και μετά.
Και να μην ξεχνάμε ότι λίγες μέρες μετά το τραγικό ατύχημα είχε σχεδιαστεί προεκλογική φιέστα για την κατάσταση που επικρατεί στον ελληνικό σιδηρόδρομο, όπου ο Κυριάκος Μητσοτάκης προφανώς θα θριαμβολογούσε και θα μας έλεγε πόσο καλά τα έκανε η κυβέρνηση και το επιτελικό κράτος του. Και να μην ξεχνάμε επίσης ότι ο έτερος συντετριμμένος από τα γεγονότα των Τεμπών παραιτηθείς υπουργός Μεταφορών και Υποδομών Κώστας Αχ. Καραμανλής, θα είναι κανονικά υποψήφιος με την ΝΔ στον νομό Σερρών.
Μοιάζει λοιπόν υποκριτικό να έρχεται σήμερα ο Μητσοτάκης και να μας λέει ότι μπορεί και να έκλαψε ιδιωτικά για τα Τέμπη. Είναι καλά οι πολιτικοί, ειδικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης που έχει κάνει του κυνισμό δεύτερη φύση του και το απέδειξε με τις υποκλοπές που παρακολουθούσε το μισό υπουργικό του συμβούλιο και δεν ντράπηκε να παρακολουθεί μέλη της ίδιας της οικογένειας του, να σιωπούν και να μην προσπαθούν να κλέψουν λίγη από την συμπάθια μας εμφανιζόμενοι ανθρώπινοι και συναισθηματικοί.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μας ενημέρωσε αν έκλαψε ιδιωτικά και για τους χιλιάδες νεκρούς του COVID-19, που λόγω της μη ενίσχυσης του Εθνικού Συστήματος Υγείας από την κυβέρνηση του, φθάνουν σε επίπεδα ρεκόρ παγκοσμίως. Όμως το θέμα των νεκρών του κορωνοϊού έχει θαφτεί από τα ΜΜΕ της προπαγάνδας και της συσκότισης και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν νοιώθει την ανάγκη να αιτηθεί την συμπάθεια μας. Γιατί αυτοί οι νεκροί δεν μετράνε.
Εκλογές έρχονται και ο Μητσοτάκης ενώ θεωρούσε ότι βρισκόταν καβάλα στο άλογο, ξαφνικά έσκασε στα χέρια του το έγκλημα των Τεμπών που η κοινωνία το εισέπραξε με απέραντη θλίψη, δέος και οργή. Ξαφνικά ένοιωσε το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια του. Κι ο υγιεινός περίπατος των εκλογών να γίνεται Γολγοθάς. Και πάνω εκεί στην αγωνία του αμφίβολου αποτελέσματος των εκλογών μας προέκυψαν τα ιδιωτικά κλάματα του Μητσοτάκη.
Η πραγματική θλίψη και συντριβή δεν συνάδει με την επικοινωνιακή διαχείριση και τις διαφορετικές επικοινωνιακές τεχνικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Εκλογές έρχονται κι όλα αυτά είναι περίπου θεμιτά. Αλλά ας μένουν σ’αυτά και να μην προσπαθούν να δημιουργήσουν τεχνητή συγκίνηση. Είναι πιο τίμιο.
Τελικά όλη αυτή η ιστορία μας άφησε ένα μεγάλο κενό, ένα μεγάλο αναπάντητο ερώτημα: Τελικά έκλαψε ή δεν έκλαψε ο Μητσοτάκης ιδιωτικά και κατ’ιδίαν για το έγκλημα των Τεμπών;
