ΤΑ ΜΠΛΟΚΙΑ

Ειδήσεις και αναλύσεις από τη Λέσβο και την Ελλάδα με αριστερή ματιά!

Απόψεις Δεύτερο Θέμα

Αίσθημα δικαίου

 

Γράφει ο Ηρακλής Πιτσιλαδής

 

Μέσα μου έχω ένα αίσθημα δικαίου που καθοδηγεί τη σκέψη μου. Όλοι  το χουμε αρχικά, αλλά κάποιοι το θάβουν με φτυαριές συμφέροντος. Άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο.

Αυτό το αίσθημα δικαίου εξεγείρεται όταν κάποιοι παραβιάζουν κατάφωρα τη λογική και τον δικαιικό πολιτισμό μας. Και συμβαίνει συχνά τελευταία.

Καταγράφω κάποιες περιπτώσεις παραδειγματικές:

Στο πρώτο παράδειγμα ο αρχαιοπρεπής καθηγητής κος Γεραπετρίτης.  Εκφώνησε το γνωστότατο στους νομικούς «Ένοχος ένοχον ου ποιεί». Ήθελε να εννοήσει ότι ο Σύριζα  δεν δικαιούται να κατηγορεί τη ΝΔ γιατί είναι ο ίδιος ένοχος. Και είναι πολλά τα στρεβλά και παράλογα υπονοούμενα μέσα σ’ αυτό το νόημα που θέλησε να δώσει ο κος καθηγητής.

1ο. Ο Σύριζα δεν έχει κριθεί ένοχος σε τίποτα. Κατηγορούμενα είναι κάποια στελέχη του και μάλιστα από πολύ ύποπτους κατήγορους.

2ο. Το «Ένοχος ένοχον ου ποιεί» σημαίνει ότι « ο ένοχος δεν μπορεί με τη μαρτυρία του να ενοχοποιήσει άλλον. Όμως οι αποδείξεις είναι αυτές που ενοχοποιούν. Ούτε καν ένας μάρτυρας μη ένοχος δεν αρκεί για την ενοχοποίηση του κατηγορούμενου. Γι αυτό και ο Αλ. Τσίπρας προχώρησε σε πρόταση μομφής όταν πήρε τις αποδείξεις των «επισυνδέσεων» που του έδωσε ο πρόεδρος της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών. Γι αυτό και οι δικαστικοί δεν αρκούνται στις μαρτυρίες των μαρτύρων, αλλά αναζήτησε αποδείξεις.

3ο. Από τον Σύριζα δεν κατηγορήθηκε ολόκληρη η ΝΔ αλλά ο πρωθυπουργός ως προϊστάμενος της  ΕΥΠ και ένας στενός περίγυρος στο Μαξίμου. Κατά βάθος ο κος Γεραπετρίτης μη μπορώντας να αντικρούσει τις κατηγορίες εγκατέλειψε την προσπάθεια να δείξει την αθωότητά τους και προτίμησε να περάσει έμμεσα στον κόσμο την ιδέα ότι  «όλοι ίδιοι είμαστε», που είναι ακόμα πιο υπονομευτική για τη δημοκρατία στη χώρα. 

Στο δεύτερο παράδειγμα πρωταγωνιστεί ο κος  Ντογιάκος όχι για την «περίφημη» γνωμοδότησή του αλλά για προηγούμενη δήλωσή του. Τότε που απείλησε τους δημοσιογράφους που βγάζουν στα φόρα τις παρακολουθήσεις, ότι θα πρέπει να τους ελέγξει η ΑΑΔΕ. Αφού δηλαδή δεν έχουμε νομική βάση για να τους στριμώξουμε που αποκαλύπτουν αυτά που δεν θέλουμε να αποκαλυφθούν, ας τους απειλήσουμε με αυτό που όλοι πρέπει να φοβούνται. Την Εφορία. Μα τι εννοεί ο κος Εισαγγελέας; Ότι όλοι κάνουν φορολογικές ατασθαλίες, αλλά εμείς θα ελέγξουμε μόνο εκείνους που αποκαλύπτουν αυτά που δεν μας αρέσουν; Ή ότι, όσο κι αν προσπαθείς να είσαι σύννομος, οι ελεγκτές κάτι θα σου βρουν να σε στριμώξουν;  Κρίμα!  Ένας  ανώτατος δικαστικός λειτουργός με ενταφιασμένο το αίσθημα δικαίου και πρωταγωνιστικό το αίσθημα του εξουσιαστή.

Στο τρίτο παράδειγμα είναι ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης. Αυτός πρότεινε την πολύ μεγάλη αύξηση των προστίμων στους παραβάτες των περιορισμών για την αντιμετώπιση της πανδημίας και τα χρήματα να επενδυθούν στην ανάπτυξη. Ένας πρωθυπουργός που δεν έχει καταλάβει ότι σ’ ένα ευνομούμενο κράτος οι ποινές είναι ανάλογες με τα αδικήματα και οι παραβάτες δεν είναι υποχείρια της όποιας κυβέρνησης για να καλύπτουν τις ανάγκες της. Θα μπορούσε να πολλαπλασιάσει και  τα πρόστιμα για παράνομη στάθμευση για να μαζέψει χρήματα για την ανάπτυξη;

Αυτό το αίσθημα δικαίου (λοιπόν) εξεγείρεται και με πιέζει κι εμένα να εξεγερθώ αρκετά συχνά.

Τώρα όμως θα αναφερθώ  σ’ ένα αντιπαράδειγμα. Μια περίπτωση που  το αίσθημα δικαίου καλλιεργείται και εμπλουτίζεται από  τον λόγο ενός ανθρώπου με ενσυναίσθηση. Έγινε περίπου το  2018 ή το 2019. Είχε περάσει μάλλον απαρατήρητο και ασχολίαστο και ίσως γι αυτό με τρώει από τότε να το θυμίσω. Το είπε ο πάπας Φραγκίσκος μιλώντας για το μεταναστευτικό πρόβλημα και τον ανθρωπισμό. Είπε ότι ένα πρωθυπουργός,- ο Αλ. Τσίπρας-, του είχε πει σε συνάντηση μαζί του ότι «οι ανθρώπινες ζωές είναι πάνω από τις διεθνείς συνθήκες».