Τελικά ο Γιάνης Βαρουφάκης ποτέ δεν είπε στη σύζυγό του επιστρέφοντας στο σπίτι του «Αγάπη μου, έκλεισα τις τράπεζες!». Ενα αστειάκι έκανε, τότε το 2015, ενώπιον μιας εκλεκτής ομήγυρης, με αναφορά στην ταινία «Αγάπη μου, συρρίκνωσα τα παιδιά». Στην πραγματικότητα, όπως υποστηρίζει χωρίς να έχει διαψευστεί, είπε «Σκέψου να γύριζα σπίτι και να έλεγα στη Δανάη, “honey, I shut the banks”».

Ομως η κυρία Κεραμέως θα μπορούσε την περασμένη εβδομάδα να ανακοινώσει θριαμβευτικά είτε στον σύζυγό της είτε στον ελληνικό λαό «Αγάπη μου, έβαλα λουκέτο στην Αρχιτεκτονική Σχολή!». Εστω, στο πρώτο έτος και μόνο στην Ξάνθη, όχι σε όλη την Ελλάδα. Ουδείς εισακτέος, ουδείς επιτυχών. Και για πολλές άλλες σχολές θα μπορούσε να πει «Αγάπη μου, συρρίκνωσα τους φοιτητές», αφού φέτος κάποια τμήματα θα λειτουργήσουν με πρωτοετείς που ο αριθμός τους μετριέται σχεδόν στα δάχτυλα του ενός χεριού. Σαν τα φροντιστηριακά γκρουπάκια. Οντως η υπουργός Παιδείας «συρρίκνωσε τα παιδιά», δηλαδή ως προς το πλήθος τους και όχι ως προς το μέγεθός τους. Χωρίς καθόλου να αστειεύεται. Και η άλλη όψη του νομίσματος είναι ότι κάθε άλλο παρά θα συρρικνωθεί ο αριθμός των παιδιών που θα ακριβοπληρώσουν τη φοίτησή τους σε ιδιωτικά κολέγια και ΙΕΚ.

Εκτός Αρχιτεκτονικής έμειναν φέτος και αριστούχοι, καθώς δεν έπιασαν τη βάση εισαγωγής στα ειδικά μαθήματα, όπως στο γραμμικό και ελεύθερο σχέδιο. Προσωπικά, ποτέ δεν θα σπούδαζα στην Αρχιτεκτονική, αφού τα θαλάσσωσα στο γραμμικό σχέδιο (χύθηκε μελάνι στο χαρτί), άφησα ημιτελές το ελεύθερο, αν και είχα μέτρια έως υψηλή βαθμολογία στα άλλα μαθήματα. Θα έμενα εκτός.

Το λουκέτο (για τους πρωτοετείς) στην Αρχιτεκτονική της Ξάνθης, παρόλο που προβλέπονταν 108 θέσεις, αποκτά βαριά συμβολική σημασία και δεν αφορά μόνο τους αποκλεισμένους αριστούχους. Φέτος 40.000 από τους νέους που συμμετείχαν στις πανελλήνιες εξετάσεις έμειναν εκτός του δημόσιου πανεπιστημίου. Είναι η πρώτη τους καταγεγραμμένη «αποτυχία». Οι νέοι δεν είναι αφελείς. Ξέρουν τι τους περιμένει μετά την αποφοίτηση, ξέρουν ότι η ανεργία και η εκμετάλλευση δεν ανήκουν στον χώρο της επιστημονικής φαντασίας. Συχνά η μετά το πανεπιστήμιο ζωή είναι ένα διαρκές στραπατσάρισμα, άλλο όμως είναι να σε στραπατσάρουν από τα 18 σου χρόνια.

Οι αποκλεισμένοι ξέρουν καλά ποιος ευθύνεται γι’ αυτή την πρώτη παταγώδη τους διάψευση. Δεν φταίει το κακό το ριζικό τους, ούτε το μουτζουρωμένο γραμμικό τους σχέδιο ή η αδέξια ζωγραφιά τους. Ξέρουν ποιοι είναι οι δικαστές και ο δήμιος, ξέρουν ποιοι υπέγραψαν την καταδίκη τους.