του Παύλου Κλαυδιανού

Ήταν αναμενόμενο στην προεκλογική αντιπαράθεση να μπουν και τα λεγόμενα, για λόγους ευνόητους, εθνικά θέματα, δηλαδή της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Επιλογή της ΝΔ είναι μέσω αυτών να προσεγγίσει την ακροδεξιά ή να ανακόψει προς τα εκεί ψήφους της, ανεβάζοντας την εθνικιστική πατριωτική ρητορεία της. Θα περίμενε κανείς να ασκείται από την Αριστερά κριτική σ’ αυτή την πολιτική, αναζητώντας επαφή και με πιο μετριοπαθή ακροατήρια. Παρακολουθούμε, εντούτοις, ακριβώς το αντίθετο.

Στην πρωτοπορία, ο κ. Κασσελάκης. Θέλοντας να αμβλύνει την «κακή εικόνα του» προς την ακροδεξιά, καθώς άσκησε κριτική –υποχρεωτικά– στη ΝΔ για την υποψηφιότητα Μπελέρη, έσπευσε να επισκεφθεί μειονοτικά χωριά στην Αλβανία και να κάνει δηλώσεις που εκθέτουν το κόμμα που εκπροσωπεί. Ήταν μια «κίνηση υψηλού συμβολισμού η επίσκεψη», σημειώνει στο κύριο άρθρο της «Η Αυγή», «συμπαράσταση στους Έλληνες μειονοτικούς που αποτελούν στόχο της κυβέρνησης των Τιράνων».

Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Άγκυρα έδωσε πρόσθετο έδαφος και όχι μόνο στον τωρινό ΣΥΡΙΖΑ. Σε ανακοίνωσή του αναφέρεται σε κινδύνους «που συνεπάγεται η ΙΧ εξωτερική πολιτική και το δόγμα του δεδομένου συμμάχου» και καλεί τον πρωθυπουργό να εγκαταλείψει «την άκρως επικίνδυνη για τη χώρα μας υποχωρητική απέναντι στην Τουρκία πολιτική της». Αυτή, ωστόσο, η από τα δεξιά κριτική δεν φάνηκε αρκετή στον Στ. Κασσελάκη και έκανε ένα ακόμη βήμα δηλώνοντας ότι το ταξίδι Μητσοτάκη «έπρεπε να αναβληθεί μετά τη μετατροπή της Μονής της Χώρας σε τζαμί»! Αυτό υποστηρίχθηκε μόνο από την ακροδεξιά της ΝΔ και την ακροδεξιά.

Το ΚΚΕ δεν έφθασε έως εκεί, αλλά έδωσε το «παρών» στη γενικευμένη εθνοφοβία. Σχολιάζοντας τη συνάντηση μίλησε «για εξελίξεις που δικαιολογημένα εντείνουν τις λαϊκές ανησυχίες για τις συνέπειες στην κυριαρχία και στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας». Το ΠΑΣΟΚ λίγο πιο προσεκτικό, δεν έκρυβε τους φόβους του. Ο κ. Ανδρουλάκης δήλωσε: «Ο Ερντογάν συνέχισε σήμερα ακάθεκτος τις προκλήσεις του, επιβεβαιώνοντας ότι ο όποιος διάλογος πρέπει να γίνεται χωρίς αυταπάτες».

Ποια η δικαιολόγηση αυτής της πολιτικής; «Ως οπαδοί του διάλογου δεν θα επιτρέψουμε στον Μητσοτάκη να μας κάνει απολογητές της υποτέλειας και της υποχωρητικότητας», διαβάζουμε στην Αυγή. Αντίθετα δηλαδή, από μια αριστερή προσέγγιση που θα ασκούσε κριτική στην κυβέρνηση της Δεξιάς ότι αυτή την περίοδο ύφεσης στις ελληνοτουρκικές θέσεις, όταν η περιοχή μας φλέγεται από πολεμικές συρράξεις, όταν η πολιτική της ΝΔ συνεισφέρει αφάνταστα στην αποσταθεροποίηση των Δυτικών Βαλκανίων, θα έπρεπε να παρθούν πρωτοβουλίες ο διάλογος μεταξύ των δύο χωρών να προχωρήσει στις ουσιαστικές διαφορές. Η οχύρωση πίσω από διατυπώσεις για «κόκκινες γραμμές» και «μία και μοναδική διαφορά» δεν αρμόζει σε αριστερή προσέγγιση, ούτε στον ορθολογισμό που προκύπτει από το διεθνές δίκαιο και πρακτική. Και από τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, βεβαίως, να απεγκλωβιστεί από το σπιράλ των συνεχών εξοπλισμών και της εξάρτησης.

Όσοι νομίζουν ότι μίμηση της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, του «βυθίσατε το Χόρα», θα φέρει  πρόσθετη επιρροή στην Αριστερά, όποιας εκδοχής, δεν απομακρύνεται μόνο από πάγιες θέσεις αλλά και  σφάλει. Η εξωτερική πολιτική του ΠΑΣΟΚ, καταρχάς, έβλαψε τη διπλωματική θέση της χώρας,  δεν την απάλλαξε από δυσβάστακτα βάρη και εξάρτηση. Όμως, ασκήθηκε σε περίοδο όπου το ζήτημα της ανεξαρτησίας είχε έδαφος και το αντιιμπεριαλιστικό φρόνημα του λαού ήταν ισχυρό. Η έντονη κριτική στη ΝΔ από εθνοκεντρική πλευρά, έμοιαζε και αριστερή. Τώρα όχι μόνο αυτό δεν ισχύει, αλλά οι δυνάμεις που την ασκούν με επάρκεια είναι οι ακροδεξιές.