«Η εκεχειρία είναι ασφαλώς ό,τι το καλύτερο. Τη στιγμή που φαινόταν ότι θα σχηματιζόταν μια νέα κυβέρνηση χωρίς τον Νετανιάχου, προκλήθηκε η ένταση στην Ανατολική Ιερουσαλήμ με τις εξώσεις των Παλαιστινίων και άρχισαν να πέφτουν βόμβες στη Γάζα και ρουκέτες στο Ισραήλ, πισωγυρίζοντας τους δύο λαούς, απομακρύνοντας για άλλη μια φορά τη λύση των δύο κρατών» τόνισε στην ΑΥΓΗ ο Αχιλλέας Πεκλάρης, ο  Έλληνας δημοσιογράφος, καλλιτέχνης και διοργανωτής παραδοσιακών εκδηλώσεων ποιοτικής ελληνικής μουσικής και κουζίνας που ζει μόνιμα εδώ και μια τετραετία στο Ισραήλ, ύστερα από πολυετή επαφή του με τη χώρα και τους ανθρώπους της.

* Πώς είδατε την εκεχειρία;

Βλέποντας την κατάσταση από το εσωτερικό του Ισραήλ θα έλεγα ότι οι Ισραηλινοί δεν ήταν ενωμένοι. Σύσσωμη η αντιπολίτευση και πολλά μέσα ενημέρωσης, που πέρασαν το μήνυμά τους και σε διεθνές επίπεδο, υποστηρίζουν ότι αυτό ήταν στημένο από τον Νετανιάχου, που οδήγησε στην κλιμάκωση μιας κρίσης βλέποντας ότι θα ωφεληθεί.

Γιατί διαφορετικά δεν πας μέσα στο Ραμαζάνι να κάνεις εξώσεις σε οικογένειες Παλαιστινίων της Ανατολικής Ιερουσαλήμ που συμβίωναν ειρηνικά με τους Ισραηλινούς γείτονές τους, και μάλιστα σε μικρή απόσταση από το ιερό τέμενος των μουσουλμάνων. Στη συνοικία Σεΐχ Ζαράχ έχω δουλέψει αρκετά και είδα τους Παλαιστίνιους με τους Ισραηλινούς να συμβιώνουν χωρίς προβλήματα. Σήμερα επικρατεί χάος.

Αυτό είναι το αποτέλεσμα των εξώσεων, της παρουσίας ισραηλινών «χρυσαυγίτικων» οργανώσεων στην περιοχή, που πήγαν όπως η Χ.Α. στον  Άγιο Παντελεήμονα λέγοντας ότι πήγαν να καθαρίσουν τη γειτονιά. Μετά ο στρατός κατέλαβε το τέμενος Αλ  Άκσα. Μόνο τυφλός δεν θα έβλεπε ότι αυτά τα γεγονότα θα οδηγούσαν σε έκρηξη.

Ο Νετανιάχου ή το ενορχήστρωσε ή το άφησε να εξελιχθεί.  Ή, όπως λένε πολλοί αριστεροί του Ισραήλ, μετά από δώδεκα χρόνια στην εξουσία αυτά συμβαίνουν σχεδόν αυτοματοποιημένα, από μόνα τους.

* Η ένταση όμως δημιουργήθηκε σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης;

Η ένταση δημιουργήθηκε τη στιγμή που τα κόμματα της αντιπολίτευσης στον Νετανιάχου τα είχαν βρει και συζητούσαν για πρώτη φορά τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης με τη στήριξη ή συμμετοχή και του κόμματος των Αράβων που ζουν στο Ισραήλ.  Όλα έγιναν τη στιγμή που έπεφτε ένα μεγάλο ταμπού, ακόμη και για την Αριστερά του Ισραήλ, εάν θα μπορούσαν να εμπιστευτούν τους  Άραβες Ισραηλινούς να συμμετέχουν στην κυβέρνηση και να αναλάβουν υπουργεία.  Όταν ξεπεράστηκε αυτό πριν από δύο περίπου εβδομάδες, άρχισε η ένταση που κατέληξε στους βομβαρδισμούς και τις ρουκέτες.

Ο κεντρώος Γιαΐρ Λαπίντ, που ενδεχομένως θα μπορούσε να αναλάβει την πρωθυπουργία στη νέα κυβέρνηση, έθεσε δημοσίως το ερώτημα πώς είναι δυνατόν κάθε φορά που φτάνουμε κοντά σε μια αλλαγή να πυροδοτούνται εντάσεις. Δυναμιτίστηκε η προσπάθεια δημιουργίας μιας άλλης κυβέρνησης.

Το γεγονός ότι οι μεγάλοι ηγέτες του κόσμου και οι μεγάλες κυβερνήσεις δεν άσκησαν ουσιαστικές πιέσεις για άμεση αποκλιμάκωση της κρίσης επέτρεψε στον Νετανιάχου να προσπαθεί να ολοκληρώσει τις δικές του πολιτικές σκοπιμότητες.

* Πώς είδατε τις αντιδράσεις της Χαμάς;

Υπάρχει μια γενική αίσθηση ότι ο ένας βολεύεται με τον άλλο. Υπάρχει η αίσθηση ότι ο Νετανιάχου χρειάζεται τη Χαμάς για να αποφεύγει τη λύση των δύο κρατών, αφού δεν μπορείς να πας σε μια λύση δύο κρατών με κάποιον που θέλει να σε εξοντώσει. Εάν η Χαμάς φύγει από τη μέση και υπάρχει μια πιο μετριοπαθής ηγεσία, ο Νετανιάχου δεν θα έχει σχεδόν λόγο ύπαρξης και θα είναι πολύ κοντά στα δύο κράτη. Κάτι που δεν θέλει ούτε ο Νετανιάχου ούτε η Χαμάς.

Χτυπώντας τη Χαμάς και τους Παλαιστινίους στη Γάζα ο Νετανιάχου ισχυροποιεί τη Χαμάς και στη Δυτική  Όχθη, που ελέγχεται από την Παλαιστινιακή Αρχή.  Έχει αποδειχθεί ότι αυτές οι πολιτικές δυναμώνουν τη Χαμάς στη Δυτική  Όχθη. Θα έλεγα ότι βλέπουμε ένα αλληλο-προβοκάρισμα.

* Πώς αντέδρασαν στην καθημερινότητά τους οι άνθρωποι στο Ισραήλ και κυρίως οι νέοι;

Δυστυχώς οι περισσότεροι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι που ζουν σήμερα δεν έχουν ζήσει καμιά διαφορετική πραγματικότητα, δεν συμμετείχαν στη δημιουργία αυτής της κατάστασης και την κληρονόμησαν. Οι Ισραηλινοί έχουν αποδεχτεί ότι κάθε τόσο θα πρέπει να πηγαίνουν στα καταφύγια και ότι θα περνούν ρουκέτες πάνω από τα κεφάλια τους.

Η κοινωνία τους βασίζεται στον στρατό και σήμερα βλέπεις ανήλικα παιδιά μέσα στο λεωφορείο να λένε ότι περιμένουν να πάνε στρατιώτες για να σκοτώνουν Παλαιστινίους ή να βλέπουν βιντεάκια με συνομηλίκους τους να καίνε παλαιστινιακές σημαίες, γνωρίζοντας ότι από την άλλη πλευρά πολλά νέα παιδιά σκέφτονται και κάνουν τα ίδια.

Η σημερινή ένταση καλλιέργησε τον πανικό και τον φόβο, το μίσος και τον φανατισμό. Υπάρχει ένας φαύλος κύκλος ανακύκλωσης του μίσους και του φανατισμού. Ευτυχώς ή δυστυχώς, από τη στιγμή που κανείς τους δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την περιοχή, καλό θα ήταν να σκεφτούν για ειρηνική συνύπαρξη, που αποτελεί τη μόνη εφικτή και ρεαλιστική λύση.  Έχουμε δει επανειλημμένα ότι οι δύο λαοί μπορούν να συνυπάρξουν.  Έχω εργαστεί επανειλημμένα σε μεικτές ομάδες και διαπίστωσα ότι μπορούν να συνυπάρχουν χωρίς προβλήματα.

* Ξεκινήσατε τη σχέση σας με το Ισραήλ συμμετέχοντας σε κιμπούτς, ένα σοσιαλιστικό κίνημα και τρόπος ζωής, που φαίνεται ότι κλυδωνίζονται στη σημερινή πραγματικότητα…

Ήμουν εθελοντής επειδή με ενδιέφερε αυτό το μοντέλο. Σήμερα οι δεξιοί και οι ακροδεξιοί υπόσχονται ότι θα σώσουν τη χώρα από τον εχθρό και κερδίζουν έδαφος περιορίζοντας κάθε άλλη πολιτική και κοινωνική άποψη.