Πόσο καίριες είναι μερικές λέξεις και η καλά κρυμμένη στα συστατικά τους ιστορία! Πάρτε το φθινόπωρο, που πλησιάζει ταχύτατα και αναπόφευκτα. Κι ας σας τη σπάει αυτό, είτε γιατί βρίσκεστε σε διακοπές, είτε γιατί δεν θέλετε να τελειώσει το καλοκαίρι.

Το φθινόπωρο είναι η εποχή που φθίνουν οι οπώρες. Τα φρούτα του καλοκαιριού τελειώνουν, ολοκληρώνεται ο κύκλος της συγκομιδής τους, ο τρύγος και τα σταφύλια κλείνουν τελευταία την πόρτα της εποχής. Ή ανοίγουν την πόρτα της επόμενης, της λιγότερο δημοφιλούς, του χειμώνα που είναι και κρύος και ακριβός.

Υπάρχει, ωστόσο, ένα οπωροφόρο δένδρο που σπάει τον κανόνα της εποχής, τουλάχιστον για τα δεδομένα του βορείου ημισφαιρίου. Θάλλει, καρπίζει και τα κλαδιά του λυγίζουν κατάφορτα από ζουμερά φρούτα ακριβώς με την έναρξη του φθινοπώρου. Ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας της ακμής του λεφτόδεντρου. Οι πρωθυπουργοί μπαίνουν στο κτήμα και μαζεύουν τους πρώτους καρπούς του. Τους βάζουν στα καφάσια και διαλαλούν την πραμάτεια τους από το βήμα της ΔΕΘ. Ο,τι έχουν πει εις βάρος του μαγικού οπωροφόρου όλο το προηγούμενο διάστημα ξεχνιέται. Πόσες φορές ακούσατε τους προηγούμενους μήνες το κλισέ «δεν υπάρχει λεφτόδεντρο»; Σιγά που δεν υπάρχει!

Ο Κυριάκος είναι ο επίμονος κηπουρός που έχει εξασφαλίσει την αειθαλία και αφθονία του. Ενα δισ. η κρατική επιδότηση ρεύματος τον Αύγουστο; Ε, 2 δισ. τον Σεπτέμβριο. Και 4 δισ. τον Οκτώβριο, 6 τον Νοέμβριο, 7 τον Δεκέμβρη, «θα το κάψουμε αυτόν τον χειμώνα, κυρ Στέφανε». Θα το κάψουμε ή θα το κόψουμε; Το ρεύμα, το αέριο, το πετρέλαιο, τη θέρμανση, τη μετακίνηση και το χέρι που ψηφίζει… Μάλλον θα κόψουμε ό,τι κόβεται. Γιατί φθίνουν και οι οπώρες του λεφτόδεντρου, σαπίζουν οι ρίζες της πολιτικής εξαπάτησης, σαπίζει κι ο επίμονος κηπουρός τους. Με σάπια φρούτα κι όχι λουλούδια θα τον ραίνουν σε λίγο κι οι ανυπόμονοι πελάτες του.