Ρωτήθηκε σε ένα κανάλι η Ντόρα Μπακογιάννη από έναν παλαιό φαφλατά [στην κυριολεξία] δημοσιογράφο γιατί ο Αλέξης Τσίπρας δεν λέει -δημοσκοπικά πάντα- να πάρει τα πάνω του, παρ’ όλες τις καταστροφικές πυρκαγιές και την απαράδεκτη διαχείριση εκ μέρους τούτης της κυβέρνησης, παρά την ασύστολη καταστολή από τις αστυνομικές δυνάμεις, παρά την ελλιπέστατη [καταστροφική] πολιτική στην επιδημία [μεγαλοπρεπής απόδειξη της απαξίωσης του δημόσιου συστήματος υγείας], παρά την αχαλίνωτη ακρίβεια, την εκτόξευση της ανεργίας, τη μουδιασμένη και απρεπέστατη προσέγγιση του μεταναστευτικού πελώριου προβλήματος, παρά τον προκλητικό διορισμό σε κρίσιμους εξουσιαστικούς θώκους ανθρώπων της πάντα επικίνδυνης Ακροδεξιάς.
Ενώ θα έπρεπε λοιπόν η αξιωματική αντιπολίτευση να καρπώνεται όλες αυτές τις αστοχίες και ατολμίες [ανεπάρκειες, ανικανότητες και λοιπά] της φιλελεύθερης κυβέρνησης, οι δημοσκοπήσεις σταθερά δείχνουν προβάδισμα του κυβερνητικού κόμματος και ουδεμία άνοδο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και αυτό δεν οφείλεται, όπως πολλοί ισχυρίζονται, στο ότι ο ελληνικός λαός δεν ξέρει τι του γίνεται. Το είπε πολύ απλά, ίσως και με «συμπόνια», η κυρία Μπακογιάννη, επικαλούμενη μια ρήση του κυρίου Τσίπρα, κάτι σαν: «Ο κύριος Μητσοτάκης επιλέγει την ακρίβεια για τον ελληνικό λαό». Αναρωτήθηκε, όχι άδικα, η αδελφή του πρωθυπουργού: «Είναι δυνατόν να λέει κάποιος ότι ο πρωθυπουργός της χώρας επιλέγει την ακρίβεια για τον λαό του; Ποιος πρωθυπουργός, ανά την υφήλιο, θα έκανε κάτι τέτοιο;»
Δεν είναι επίσης εύκολο να ξεχαστεί το «όχι» που έγινε «ναι» προκαλώντας ανεπούλωτα τραύματα όχι μόνο σε αριστερούς πολίτες αλλά και σε εκείνους που έβλεπαν, χωρίς να έχουν αριστερές καταβολές, ένα ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, έναν αναγεννησιακό ουμανισμό, μια ευαισθησία -αλλά ξεχάστηκαν όλα αυτά· μπροστά στην εξουσία μικρό ρόλο παίζουν πια οι αξίες. Ελα όμως που οι αξίες αυτές εξακολουθούν να διαποτίζουν το μεδούλι πολλών ακόμη σε τούτον τον άνισο και άδικο πλανήτη.
Μπορεί η κυβερνήσασα Αριστερά να αποβάλει τα συμπλέγματα του παρελθόντος και να εμφανιστεί σαν μια λαϊκή, μέσα στο πλαίσιο της λογικής και των συμφερόντων του λαού, ανατρεπτική δύναμη; Εάν ναι, καλώς, εάν όχι, κούνια που μας κούναγε -όλους! Η Αριστερά, έτσι που είναι εξευτελισμένη η σημερινή κυβέρνηση, θα μπορούσε να κάνει περίπατο στη διεκδίκηση της εξουσίας, αρκεί να γίνει σοβαρή και τίποτα, μα τίποτα άλλο. Ξανά: τίποτα άλλο!
