Γράφει ο Ορέστης Μεταξάς
Στην αρχή ήταν οι καταστροφικές φωτιές στην Εύβοια που η φωτιά σταμάτησε στη θάλασσα. Πρωτοφανής οικολογική καταστροφή που ευτυχώς δεν συνοδευόταν από νεκρούς. Το επιτελικό κράτος ήταν απών όμως η κυβέρνηση κατάφερε σχεδόν ανέπαφη και ξεπέρασε την καταστροφή.
Ακολούθησε ο εγκλωβισμός χιλιάδων οδηγών επί ώρες στην Αττική Οδό μετά από μια κανονική χιονόπτωση. Ευτυχώς δεν υπήρξαν θύματα. Το επιτελικό κράτος ήταν και πάλι απών όμως οι ευθύνες που επιμερίζονταν μεταξύ της ιδιωτικής εταιρίας που διαχειριζόταν την Αττική Οδό, της Περιφέρειας Αττικής και της κυβέρνησης, χάθηκαν μέσα στο χιόνι.
Ώσπου ήρθε η καταστροφή στα Τέμπη. Πάνω από πενήντα νεκροί. Η πλειοψηφία τους νέοι άνθρωποι. Το επιτελικό κράτος για μια ακόμη φορά απών. Δεν ήξεραν; Ήξεραν. Πρόσφατα τους είχαν προειδοποιήσει για το κακό που ερχόταν οι συνδικαλιστές του ΟΣΕ. Τους αγνόησαν και φτάσαμε στο μακελειό.
Σήμερα που μέσα στα σπίτια μας έχει μπει η τεχνολογία και τα παιδιά μας κινούνται σ’έναν τεχνολογικά διαφορετικό κόσμο, μοιάζει παράδοξο και προπαντός ακατανόητο ο ΟΣΕ να βρίσκεται στον 19ο αιώνα. Μονές σιδηροδρομικές γραμμές, ασυντήρητο σιδηροδρομικό δίκτυο, τραίνα χωρίς ηλεκτρονική παρακολούθηση ώστε ανά πάσα στιγμή να είναι ορατή μια επικείμενη σύγκρουση και να αποφεύγονται οι «εθνικές τραγωδίες».
Γιατί να συμβαίνουν αυτά σήμερα στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην καρδιά του επιτελικού κράτους «Ελλάδα 2-0»; Μια απάντηση δίνει η εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» στο πρωτοσέλιδο της Πέμπτης 2/3/2023: «Άφησαν τον σιδηρόδρομο στην τύχη του χάριν διαπλεκόμενων ιδιωτικών συμφερόντων!»
Τα ιδιωτικά συμφέροντα που ρυθμίζουν τις ζωές μας όχι σύμφωνα με τις ανάγκες μας αλλά σύμφωνα με τα κέρδη τους, τα ιδιωτικά συμφέροντα που ακολουθούν την οσμή του χρήματος και αγνοούν την ανάγκη για ασφάλεια των πολιτών. Ο εναγκαλισμός και η αλληλεξάρτηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη με τα ιδιωτικά συμφέροντα οδηγεί στην παραμέληση της κοινωνίας στην αδιαφορία για το κοινωνικά χρήσιμο και ωφέλιμο.
Πρέπει να σταματήσουμε τον σφιχτό εναγκαλισμό κυβερνήσεων ιδιωτικών συμφερόντων. Γιατί δημιουργεί συνθήκες ασφυξίας, μας πνίγει και μας σκοτώνει.. Να ακολουθήσουμε ένα διαφορετικό μοντέλο διακυβέρνησης που η κυβέρνηση θα είναι υπηρέτης της κοινωνίας κι όχι ο τζουτζές των ιδιωτικών συμφερόντων. Που θα κοιτά τους πολίτες κι όχι τις προεκλογικές «χορηγίες» και τις μίζες των υπουργών. Αν δεν αλλάξουν όλα αυτά, αν δεν αλλάξει το μοντέλο διακυβέρνησης η κατάληξη θα είναι πάντα η ίδια: «Δικοί σας οι νεκροί, δικό μας το χρήμα.».
