Το ΠΑΣΟΚ έγινε Δημοκρατική Συμπαράταξη και μετά Κίνημα Αλλαγής για να απελευθερωθεί το επιβαρυμένο από την υπερχρέωση ΑΦΜ του και να σηματοδοτηθεί η διεύρυνση κόντρα στη συρρίκνωση που έφερε ο μνημονιακές τυφώνας με τον οποίο ταυτίστηκε.

Ήταν μια κατάσταση πρωτοφανής σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Το κόμμα του 44% έπεσε στο 4% πληρώνοντας βαρύ τίμημα για την πτώση του βιοτικού επιπέδου της ελληνικής κοινωνίας που είχε μάθει να συναρτά την ευημερία της με τις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ.

Τιμωρήθηκε πολύ πιο σκληρά από τη Νέα Δημοκρατία που έφερε τη χώρα στη χρεοκοπία και παρόλα αυτά κατάφερε να επιστρέψει στην εξουσία χωρίς να πληρώσει το τίμημα των ευθυνών της για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό.

Στην πορεία του χρόνου το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου έδειξε αντοχή και υπομονή, βελτίωσε την εικόνα του, η οργή ξεθύμανε και μετά την εκλογή του Ν. Ανδρουλάκη στην ηγεσία ζει δημοσκοπική δόξα χωρίς να έχει κάνει κάτι ουσιαστικό (πχ ανανέωση σε πρόσωπα και ιδέες) που να δικαιολογεί την ανάκαμψη.

Η ηγετική ομάδα αποφάσισε να γίνει ψηφοφορία (την Κυριακή) για το όνομα και, όπως όλα δείχνουν, το ΠΑΣΟΚ θα επιστρέψει με κάποιο πρόθεμα που θα διευκολύνει λογιστικά το κόμμα.

Ο συμβολισμός είναι προφανής. Το ΠΑΣΟΚ έχει ταυτιστεί, ιστορικά, με την οικονομική στήριξη της μεσαίας τάξης και την εμβάθυνση της δημοκρατίας και η επιστροφή στις ρίζες σηματοδοτεί υπενθύμιση των καλών ημερών που πέρασαν οι Έλληνες επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ.

Η διαφθορά, η διαπλοκή, ο λαϊκισμός και όλες οι παθογένειες με τις οποίες συνδέθηκαν κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ συσκοτίζονται μέσα από μια πολιτική επένδυση στη λήθη των αρνητικών και στη νοσταλγία των θετικών που συνέπεσαν με τα πολλά χρόνια του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι ο νεότερος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και αναζητά στήριξη στο παρελθόν για να προετοιμάσει το πολιτικό του μέλλον. Αν α αυτό δεν είναι συντηρητισμός, πώς αλλιώς περιγράφεται;