Αντιγράφω από την «Ενδοχώρα»: ΤΑ ΒΕΛΗ Ενα κορίτσι σ’ ένα κήπο/ δυο γυναίκες σε μια γλάστρα/ τρία κορίτσια στην καρδιά μου/ άνευ ορίων άνευ όρων.// Μία παλάμη σ’ ένα τζάμι/ μία παλάμη σ’ ένα στήθος/ ένα κουμπί που ξεκουμπώνεται/ ένα βυζί που αποκαλύπτεται/ ενώ ο τοξότης με τα βέλη/ λάμπει ψηλά στον ουρανό/ άνευ ορίων άνευ όρων. Οι παραπάνω στίχοι του ποιητή που εισήγαγε παρ’ ημίν τον υπερρεαλισμό διατηρούν στο ακέραιο την επικαιρότητά τους και βρίσκονταν μοιραία στα δεκάδες χιλιάδες χείλη που διατράνωσαν προχθές εν χορώ τα αιτήματα του Φεστιβάλ Περηφάνιας.

Να, το πνεύμα του φετινού Athens Pride, όπως εκφράστηκε στα κεντρικά συνθήματα της διοργάνωσης: Διεκδικούμε και γιορτάζουμε Ανευ Ορων • Για εκπαίδευση Ανευ Ορων • Για ισότητα στον γάμο και την οικογένεια Ανευ Ορων • Για ασφάλεια Ανευ Ορων • Για συμπερίληψη Ανευ Ορων • Για ζωή Ανευ Ορων. Φρονώ, κατόπιν αυτών, πως ταίριαζε να συμπεριληφθεί και το «άνευ ορίων» εν προκειμένω, σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, η όλη εκδήλωση θα μπορούσε να αποτίει τιμή στον αυτουργό του όρου, όντας αφιερωμένη –σε ποιον άλλο;– στον Ανδρέα Εμπειρίκο, ο οποίος υπογραμμίζει το «άνευ ορίων άνευ όρων» σε τουλάχιστον δύο ποιήματά του ακόμα.

Ενα εξ αυτών είναι η «Γη»: Με ηδονή αναμοχλεύουμε τα χώματά μας/ σπέρνοντας στις γυναίκες και στη γη/ λέγοντας: Γη γη γηγενής, γη μάνα γη/ γη γη πατρίδα μας παντού στην οικουμένη/ γη της καρδιάς μας/ γη του πέους μας/ γη της ψυχής μας/ άνευ ολέθρων, δίχως μιάσματα και δίχως ζήλεια γη/ γη άνευ όφεων εδεμική/ γη αθωότητας και γη ευδαιμονίας/ γη γηγενής στο αίμα μας (δικαιοσύνη)/ άνευ ορίων άνευ όρων γη/ σφύζουσα γη του γίγνεσθαι (μεγαλωσύνη)/ γη γη του μέλλοντος υπάρχεις ήδη/ στο αίμα μας/ στο σπέρμα μας/ και στ’ άσματά μας.